صمد و دغدغه آموزش زبان مقدمة ومراجعة

"بهرنگی در نوشتن قصه برای کودکان نظریه روشنی داشت ادبیات اندرونی را یاوه و بی‌ اثر می‌دانست و معتقد بود که ریشه همه نارسایی‌های اخلاقی در فقر و جهل و تضادهای‌ طبقاتی است بهرنگی که عمری با کودکان محروم روستاهای دورافتاده آذربایجان‌ زندگی کرده بود،رنج‌ها،شادی‌های آن‌ها را با همه وجودش احساس می‌کرد،و از جاذبه‌ قصه‌هایش در همین درد آشنایی است در جای‌جای قصه‌های بهرنگی به بچه‌های‌ خانواده‌های مرفه و لوس بازی‌ها و رفتارهای متفرعنانه‌شان،گوشه و کنایه‌هایی هست‌ که منطقی جز احساس همدردی با بچه‌های محروم ندارد،اما انسان دوستی عمیق‌ بهرنگی همه این نقصان‌ها را می‌پوشاند و جبران می‌کند. تا آن‌جا که من می‌دانم،بهرنگی طرح کتابی را برای آموزش زبان فارسی به نوآموزان‌ آذری ریخته بود. صمد همه رباعیات را به‌ الفبای خودمان برگردانده و کتاب را داده به‌ مفتون امینی با این امید که او آن را به شعر فارسی برگرداند."