ملخص الجهاز:
"یاز معیار حق امام علی(ع)میفرماید:دوام الغفلة تعمی البصیرة13تداوم غفلت(و از خدا جدا ماندن)بصیرت و بینائی را کور میسازد در صورتی که دنیار در این میان هیچگونه تقصیری ندارد و قصور و تقصیر در مورد او(اصولا) متصور هم نمیباشد بلکه این غفلت و خودخواهی است که مانع دیدن و اندیشیدن شده است و به فرموده مولا(ع):حلیت الدنیا فی اعینهم وراقهم زبرجها14"دنیا در دیدگاه آنان(همچون عروس)آرایش شده است که زینت و زیور او چشم آنان را خیره کرده است و گرنه دنیا خود زیبا و از آیات الهی و از دریچههای دید خداوندی میباشد،اگر انسانی با دید انسانی به آن بنگرد،آیت است،راه سعادت است،مسیر آخرت است،بازار بهشت است...
و البصیر ینفذها بصره و یعلم ان الدار ورائها فالبصیر منها شاخص و الاعمی الیها شاخص و البصیر منها متزود و الاعمی بها متزود15 "و شخص بینا و آگاه،دیدش از دنیا نفوذ میکند میگذرد و میداند که بیتردید ماورای جهان،جهانی هست پس انسان بصیر و بینا،بر آن میگذرد و به ماورای آن مینگرد ولی فرد نابینا و کور،به آن خیره میگردد و چشم به (13)-غرر الحکم (14)-نهج البلاغه خ شقشقیه (15)-نهج البلاغه خ 133 آن میدوزد و شخص بصیر و آگاه از همهء جلوههای دنیا توشه برمیگیرد(و آن را راه و وسیله و معبر میداند)ولی کوردل،هرچه برمیدارد برای دنیا است" و در جای دیگر امام(ع)میفرماید:من ابصر الها اعمته و من ابصر بها بصرته16 "هرکس به دنیا خیره شود و چشم بدوزد،وی را کور خواهد کرد و هرکس به وسیلهء دنیا بیاندیشد و نظر کند،او را بینا و آگاه خواهد ساخت" روی این اصل در مورد انسانهای والا و متقی،آنان که بعد الهی خود را ادراک کرده و شخصیت انسانی خود را دریافتهاند میفرمای:و صحبوا الدنیا با بدان ارواحها معلقة بالمحل الاعلی اولئک خلفاء الله فی ارضه17..."