افسانه و افسون مقالة

"» افسانه و افسون بطور خلاصه ماجرای زندگی دختر مشهدی‌ قنبر کله‌پز محله عربها است که زندگی اجتماعی خود را از 93 سالگی یعنی بعد از مرک پدر با فالی‌بینی آغاز میکند و در همان اوان‌ فعالیتهای خود نام ملیحه را جایگزین نام حلیمه باجی میسازد. براستی که نویسنده چهره آشنای چنین نابغه‌ای را از تاریکی‌ مطلق بروشنائی محض هدایت میکند،و بگاه سخن گفتن از جلسه‌های‌ سورچرانی حزبی زنانه که در آن غذاهای ملی یعنی چلوکباب داده‌ میشود صحنه را بدینگونه بلیغ ترسیم کرده است: «اعضاء شورا هرکدام قاشق و چنگال خود را از توی لیوان‌ آبجوش برداشتند و با کلینکس خشک کرده آنگاه به آماده کردن‌ چلو پرداختند. » در افسانه و افسون از این تصویرهای ملهم از زندگی روزمره‌ ما بسیار است و باید کتاب را بعنوان یکی از بهترین نمونه‌های‌ نقد اجتماعی دوران اخیر مطالعه نمود."