فیلم و تماشاگر آن مقالة

مؤلف: ژاک امون ؛ الن برگالا ؛ میشل مری ؛ مارک ورنت ؛

زیبا شناخت تابستان 1388 - شماره 20 (‎50 صفحة - من 161 إلی 210 )

الکلمات المفتاحية: خودشیفتگی سوژه-تماشاگر همانندسازی همانندسازی اولیه و ثانویه وایس روی فیلم تماشاگر سینما سوژه تماشاگر فیلم ادراک داستان روایت شخصیت

خلاصة:

این مقاله در آغاز به بررسی برداشت نظریه‌ی کلاسیک فیلم از تماشاگر فیلم،براساس مکانیسم‌های روان‌شناختی‌ ادراک و فرافکنی تصاویر می‌پردازد.سپس به مسئله‌ی پیچیده‌ی همانندسازی و سینما روی می‌آورد.آنگاه از طریق بررسی اجمالی دیدگاه های نظری روان‌کاوی درباب همانندسازی،مکانیسم‌های فیلم را در این زمینه‌ روشن می‌سازد.و در نهایت با تکیه بر نظریات فروید،مبحث جنسیت و تماشاگری سینما را پیش می‌کشد.

ملخص الجهاز:

"بنابراین همه‌ چیز به گونه‌ای عمل می‌کند که گویی ابزاری که توسط نهادهای سینمایی فراهم آمده(شامل پرده‌ای‌ که تصاویر بدن‌های دیگر را به سمت ما بازتاب می‌دهد،وضعیت صندلی‌های غیرقابل حرکت ما و نیروگذاری فراوان فعالیت بصری ما که به دلیل تاریکی اتاق،لزوما روی پرده متمرکز شده است)به‌ تقلید یا بازتولید موقعیت‌هایی می‌پردازد که در طول دوران آغازین کودکی هدایت سرشت خیالی خود را در مرحله‌ی آئینه‌ای عهده‌دار بوده است. اگر صحیح باشد که همانندسازی ثانویه در سینما اساسا همانندسازی با شخصیتی است به عنوان‌ شخصی شبیه به ما،یا به عنوان یک هم‌نوع،یا به عنوان مکان نیروگذاری عاطفی توسط تماشاگر،با این وجود نادرست خواهد بود اگر همانندسازی را به عنوان نتیجه‌ی همدردی‌ای مورد توجه قرار دهیم که ممکن است برای یک شخصیت معین احساس کنیم. تحلیل روند رشد همانندسازی توسط ریزمدارهای خط نگاه(و ایجاد آن‌ها از طریق تدوین)در فیلم روایی بی‌شک از نظریه‌پردازی بسیار موشکافانه‌تری سرچشمه می‌گیرد که در آن تطابق خط نگاه(حتی اگر محدوده یا مداری کوتاه میان‌ همانندسازی اولیه و ثانویه تعیین کرده باشد)در نهایت چیزی بیش از نقشی مشخص ایفا نمی‌کند که‌ تخصصی‌تر از آن است که مورد تقلید واقع شود. در این دو مورد چنین به نظر می‌رسد که حضور قابل توجه‌تر و برجسته‌تر لحظه‌ی بیان باید دست‌کم تا حدی فرایند همانندسازی را مسدود کند،حتی اگر فقط در دشوارتر ساختن توهم تماشاگر در بودن به عنوان مکان و منشأ یکتای همانندسازی‌ها باشد چرا که فیلم حضور معمولا پنهان مهارت‌ بیانی را افشا می‌کند،اگرچه این فرضیه ظرفیت تماشاگر را در بازسازی فیلم‌[و تبدیل آن‌]به یک‌ «ابژه‌ی خوب»دست می‌گیرد. jean-louis baudry,"the aPParatus:metaPsychological aPProacges to the lmPression" of reality in the cinema",trans ansrews and bertand augst,in narrative, aPPsratus,ldeology,PP."

استلام ملف الإرجاع :
(پژوهیار, , , )

تحميل
تحميل HTML

رابط قصير:

صفحة:

دخول / الاشتراک

تحتاج الدخول لعرض محتوى المقالة. إذا لم تكن عضوًا ، فتابع من الجزء الاشتراک.

دخول