ملخص الجهاز:
"از آنجا که در این بحث منظور از کلمهء«تلفیق» و«پیوند»ترکیب،باهم آوردن،باهم جور کردن، پیوستن،آراستن و هماهنگ کردن دو پدیدهء هنری است و چون شعر و موسیقی هریک هنری مستقلند،برای ترکیب و هماهنگ ساختن آنها با یکدیگر لازم است عناصر و عوامل مشترک این دو هنر را جستوجو کنیم تا بتوانیم هرچه بیشتر آنها را باهم سازش دهیم و پیوند بهتری به وجود آوریم و در نتیجه موسیقی آوازی دلنشینی به دست آید که از نظر هنری نیز ارزشمند باشد.
در این چشمانداز،نگارنده پس از مطالعات و بررسیهای لازم و مراجعه به فرهنگها و منابع مختلف و یاری گرفتن از صاحبنظران، زبانشناسان،اهل تحقیق و ادب،81برابرهایی را برای حروف و مصوتهای فارسی-از میان آنچه نوشته و گفته شده بود-برگزیده و با توضیحاتی91ارایه داده است تا برای نوشتن کلمات اشعار در زیر نتهای موسیقی آوازی استفاده شود.
مانند: عهد ahd ؛عشق es?q ؛عمر omr ؛عادل a?del ؛عید i?d ؛عود ud 8)معمولا برای«ع و همزهء ساکن»در آوانویسیهای فنی(در رشتهء زبانشناسی) نشانههایی شبیه به ویرگول(درنگنما02«,») یا علامت سؤال(پرسشنما«?»)و مانند آن به کار برده میشود که چون این علامتها بهطور معمول جزو الفبای لاتینی محسوب نمیشود و در نگارش متداول مربوط به نشانهگذاری جملات است،استفاده از آنها بیشک در آوانویسی کلمات در زیر نتهای آوازی-که هجاها جدا و گاهی دور از هم نوشته میشوند-ما را دچار اشکال خواهد کرد.
(همان،ص 32) با توجه به توضیحات آقای دکتر«علی محمد حقشناس»،استاد رشتهء زبانشناسی و نظر دیگر استادان این رشته یادآوری این نکته ضروری است که چون زبانشناسان واژهء«آوانویسی»را برای ضبط تلفظ آواهای زبان به کار بردهاند،استفاده ار ابن کامه لذاب مکتوب نمودن و به نت درآوردن صداهای موسیقی(که در مواردی به کار برده شده)مباحث را مخلوط و ایجاد سوء تفاهم میکند."