تحلیل بازیگری: تحلیل بازی شادروان خسرو شکیبایی در هامون ساخته ی داریوش مهرجویی، حمید هامون؛ من و خودم مقدمة ومراجعة

"حمید هامون به تنهایی‌ بر روی کاغذ شخصیتی خاکستری،گنگ و مبهم دارد و تمام این ویژگی‌ها برای بازیگر که‌ قرار است آن‌ها را به نمایش بگذارد بازی این‌ نقش را سخت‌تر می‌کند. هامون مهرجویی به خودی‌خود ضمیر ناخودآگاهی قوی داشت و از آن کمک می‌گرفت‌ و جالب این‌جاست که نوع بازی شکیبایی هم‌ بدین‌گونه است به طوری که خود او می‌گوید: «... شکیبایی‌ فریادهای گوشخراشی می‌کشد و اغلب هم منجر به آزار تماشاگر می‌شود و در این صحنه با بیان‌ لطیف همیشگی‌اش فاصله‌ی زیادی دارد ولی‌ صدایش را صاف نمی‌کند یا این‌که مبالغه‌آمیز فریاد می‌زند تا تماشاگر از صدایش لذت ببرد،او با ضمیر ناخودآگاه خود بازی می‌کند و بیان او هم‌ جزو ابزار بازی اوست پس او جلوی اتفاقی که در بیانش افتاده است را هم نمی‌گیرد بلکه بلندبلند فریاد می‌زند حتی اگر فریاد او گوشخراش باشد."