گفت و گو: گفت و گو با کارن همایونفر، آهنگساز فیلم نسل نو، موسیقی نو محادثة ومقابلة

"بسیاری معتقدند که موسیقی فیلم در سینمای ایران‌ به سه دوره‌ی قبل از دهه‌ی چهل،دهه‌ی چهل و وقوع موج نوی‌ سینمای ایران و پس از انقلاب تا امروز تقسیم می‌شود؛تقسیم‌بندی‌ شما در این مورد به چه صورت است؟ قبل از هر چیز باید بگویم مطالبی که در این گفت‌وگو عنوان‌ می‌کنم تنها نظر شخصی من است اما اصولا قبل از انقلاب پدیده‌یی‌ را به نام موسیقی فیلم به شکل جدی نداشتیم و با این‌که فیلم‌های‌ بسیار خوبی داشتیم ولی شکل‌گیری آن تیپ سینما به صورتی بود که خیلی احتیاج نبود تا آهنگسازان ما به شکل تخصصی وارد این‌ حرفه بشوند و بهترین نمونه‌های موسیقی متن فیلم را که می‌توان از سینمای قبل از انقلاب ذکر کرد،شاید ده مورد هم نمی‌شود که آن‌ را هم دو یا سه آهنگساز کار کرده‌اند. همه‌ی این‌ها جزو تعریف موسیقی فیلم است اما شما هرگز اسکن نمی‌توانید تعریفی جامع برای موسیقی فیلم پیدا کنید و بگویید این‌ فرمولش است کما این‌که انواع و اقسام استفاده از صدا و موسیقی را در تاریخ سینما می‌بینید و در هر دوره با پیشرفت سینما،موسیقی هم‌ پیشرفت کرده است؛برای مثال سال‌های 0291 تا 0491 اوج دوران‌ موسیقی سالنی و کلاسیک و اوج دوران رومانتیسم در موسیقی فیلم‌ بود،یعنی همان سال‌ها ورشو کنسرت را می‌بینیم یا درامای بسیار بزرگ را با ارکستراسیون‌های واگنری و بعد می‌رسیم به شخصی‌ مثل برنارد هرمن در عرصه‌ی موسیقی فیلم که به‌طور کامل می‌آید کمپلکس‌های موسیقی سالنی را در موسیقی فیلم قرار می‌دهد و خیلی از آهنگسازان بزرگ دیگر."