خلاصة:
علامه جاودانیاد، سید محمد کاظم عصار (1302 - 1393ق /1263 - 1353 ش) استاد برجسته دانشکده
الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران در سالهای آغازین تأسیس آن، از اعاظم حکیمان و عارفان معاصر ایران بود. در
شرح حال او، مقالاتی در مجلات مختلف به چاپ رسیده است. اما نگارنده، که سالهای پایانی حیات آن بزرگوار را
درک کرده، برای نیکداشت یاد و تقدیر از مرتبت علمی و خدمات ایشان در این دانشکده، نگارش نسبتا جامع
سرگذشتنامه این استاد را مناسب دانسته و بر عهده گرفته است. این مقاله مشتمل بر پارهای از اطلاعات است که در
مقالات دیگر نیامده است.
ملخص الجهاز:
چکیده: علاّمه جاودانیاد، سید محمد کاظم عصار (1302 - 1393ق /1263 - 1353 ش) استاد برجسته دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران در سالهای آغازین تأسیس آن، از اعاظم حکیمان و عارفان معاصر ایران بود.
مرحوم سید عبدالحجت بلاغی از افاضل عهد خویش و دارای آثار باارزش تاریخی، عرفانی، فقهی و تفسیری که نویسنده حاضر به صحبت او نیز در قم رسیده است، در کتاب مقالات الحنفاء فی مقامات شمس العرفاء (1/261-262)استطرادا به شرح زندگی آقا سید محمد لواسانی اشاره میکند و از جمله مینویسد که آن مرحوم با آنکه در سالهای پایانی عمر از بینایی محروم شده بود، باز دست از تدریس و تربیت طلاب برنمیداشت و مرحوم آیتالله سید شهابالدین مرعشی نجفی مکرر در سفرهای خود به مشهد، طلاب قم را به محضر و مجلس درس او میبرد و سفارش میکرد که در علم باید چنین بزرگانی را سرمشق قرار داد.
عصار از حدود ده سالگی، به انتخاب خود در دروس عمومی حوزه علمیه تهران در مدرسه مروی (واقع در کوچه خان مروی در ناصریه سابق و ناصرخسرو امروز) و مدرسه صدر (نزدیک مدخل بزرگ مسجد شاه سابق و مسجد امام امروز) حضور مییافت و طی شش سال بدینگونه به حیازت سطوح فقه و اصول و کلام در مدارس مذکور موفق شد و در عین حال ریاضیات قدیم را نیز نزد شیخ علیاکبرْ نامی از مدرسان مدرسه حاج شیخ عبدالحسین (واقع در خیابان سیروس سابق و مصطفی خمینی امروز) فرا گرفت.
عین یادداشت و شعر ایشان چنین است: «تاریخ وفات حضرت آیت الله سید العلما والاخیار جامع المعقول و المنقول المشتهر فی جمیع الاقطار سید کاظم عصّار طهرانی فرزند سیّد محمد عصّار که در لباس روحانی آیةاللهی جامع المرتبتین هم استاد رتبه 10 دانشگاه طهران بود و هم از مدرسان معروف مدارس طلبگی قدیم که فقه و اصول و فلسفه درس میگفت.