گلهای زرد - مجلة نگین الأدب والفن

"گونه‌هایش گل انداخته بود همانطور که کیف مدرسه‌اش‌ را بر پشت داشت،با حجب و حیای هرچه تمامتر بما نزدیکتر گردید و پاشنه دوپا را برسم نظامیان بهم زد و نامه‌ای را که‌ در دست داشت بصاحبخانه یعنی آقای میپاس داد و گفت:«دائی‌ جان،مامان عرض سلام رسانیدند و گفتند این پاکت را بیاورم بشما برسانم». جناب قاضی سر پاکت را باز کرد و عینک را بر چشم‌ قرص نمود و پس از آنکه صدای ناهنجار خرخر مانندی از نای‌ گلو بیرون انداخت بخواندن نامه پرداخت و همینکه بپایان رسانید گفت:«بسیار خوب،بسیار خوب»و از جا برخاست و از رفیق‌ خود معذرت‌خواهان گفت:«ببخشید،الان برمیگردم،دو دقیقه بیشتر طول نخواهد کشید». پس از آنکه صدای بسته شدن در خانه بگوش رسید سرهنگ از میزبان خود پرسید چه خبر بود و قضیه از چه‌ قرار است؟ آقای میپاس با بی‌اعتنائی‌01جواب داد چیز مهمی‌ نیست."