از خاک و خاکستر الأدب والفن

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) از خاک و خاکستر هوشنگ هوشیار فکر کرده بودی باید خوشحال شده باشم،لابد!برای همین هم‌ شاید انگشت شصت دست چپت را که سوزن خیاطی خون‌ انداخته بود با دست دیگرت گرفتی و به سختی فشار دادی بدون‌ این که سعی کنی جلو خیالت را بگیری تا به یاد من نیافتی که هر وقت سرانگشت‌های قرمز شده‌ات را می‌دیدم که جای سوزن‌ خیاطی رویش مانده بود،دعوایت می‌کردم و تو انگشت‌های‌ زخمی‌ات را کف دست مشت شده‌ات پنهان می‌کردی و نگاهت پر از خجالتی کودکانه می‌شد و تو می‌دانستی که من چه قدر دوست‌ دارم این نگاهت را. اما تو رفته بودی،این خواب نبود و تو دلت می‌خواست باور کنی که من متنفر شده‌ام از تو و خوشحالم از این که همه‌ رؤیاهایت به یک کابوس هولناک بدل شده و خیالت این بود که من‌ می‌دانم و خبر دارم از این کابوس و جهنمی که تو گرفتارش‌ بودی و همین فکر مرا آرام می‌کند و زجر نمی‌کشم و تو دلت‌ می‌خواست و نمی‌خواست شاید که من نبودنت را اشک بریزم."