خلاصة:
به اعتقاد عدهای از محققان،کارشناسان و صاحبنظران،یکی از ابعاد ورزش که در کشور ما و به خصوص در آموزش و پرورش مورد غفلت قرار گرفته،ورزش تربیتی است.آنها معتقدند:ورزش میتواند نقش بسیار مهمی در رشد روانی،اجتماعی،فرهنگی و اخلاقی دانشآموزان ایفا کند و به همین دلیل،یکی از مناسبترین ابزار برای رشد تربیتی دانشآموزان است.این در شرایطی است که متأسفانه در مدارس ما به ابعاد تربیتی ورزش توجه کافی نشده است. در همین رابطه و به منظور تبیین و تعریف دقیق ورزش تربیتی و ابعاد گوناگون آن،میزگردی با حضور تعدادی از متخصصان و کارشناسان ورزشی و امور تربیتی،آقایان:دکتر عباسعلی گائینی، استاد دانشکدهی تربیتبدنی دانشگاه تهران و سردبیر مجلهی«رشد آموزش تربیتبدنی»،مهندس مصطفی هاشمیطباء،رئیس سابق سازمان تربیتبدنی و کمیتهی ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران، امیر حسینی،کارشناس ارشد تربیتبدنی و دبیر کل فدراسیون 2Lبین المللی زورخانه،سید محسن گلدانساز،کارشناس ارشد مدیریت آموزشی،مدیر کل اسبق دفتر انتشارات کمک آموزشی و معاون پرورشی سابق استانهای یزد و چهار محال و بختیاری،جعفر ربانی، سردبیر مجلهی«رشد معلم»،محمد ناصری،مدیر کل دفتر انتشارات کمک آموزشی و جمشید رمضانی،دبیر ورزش و مدیر داخلی مجلهی «رشد آموزش تربیتبدنی»برگزار کردهایم که توجه شما را در ادامه به متن صحبتها و نظراتی که در این میزگرد ارائه شدند،جلب میکنیم.
ملخص الجهاز:
"در همین رابطه و به منظور تبیین و تعریف دقیق ورزش تربیتی و ابعاد گوناگون آن،میزگردی با حضور تعدادی از متخصصان و کارشناسان ورزشی و امور تربیتی،آقایان:دکتر عباسعلی گائینی، استاد دانشکدهی تربیتبدنی دانشگاه تهران و سردبیر مجلهی«رشد آموزش تربیتبدنی»،مهندس مصطفی هاشمیطباء،رئیس سابق سازمان تربیتبدنی و کمیتهی ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران، امیر حسینی،کارشناس ارشد تربیتبدنی و دبیر کل فدراسیون بین المللی زورخانه،سید محسن گلدانساز،کارشناس ارشد مدیریت آموزشی،مدیر کل اسبق دفتر انتشارات کمک آموزشی و معاون پرورشی سابق استانهای یزد و چهار محال و بختیاری،جعفر ربانی، سردبیر مجلهی«رشد معلم»،محمد ناصری،مدیر کل دفتر انتشارات کمک آموزشی و جمشید رمضانی،دبیر ورزش و مدیر داخلی مجلهی «رشد آموزش تربیتبدنی»برگزار کردهایم که توجه شما را در ادامه به متن صحبتها و نظراتی که در این میزگرد ارائه شدند،جلب میکنیم.
اما متأسفانه این دیدگاه که مدارس ما باید دارای فضاها و امکانات لازم برای ورزش باشند،خیلی محدود شد و این محدودیت اجازه نداد که در سه دههی اول انقلاب،آنطور که باید و شاید جایگاه ورزش به عنوان ابزاری تربیتی در آموزش و پرورش مورد توجه واقع شود.
بحث من با آنها این بود که بین 052 دانشآموز شما،ممکن است یکی دو نفر اهل نوشتن باشند و برای نوشتن باید بچهها را از دورهی راهنمایی شناسایی و هدایت کرد.
یعنی وقتی ما بحث میکنیم که ورزش میتواند مدرسهای ایدهآل برای دانشآموز باشد،آیا مهارتهای زندگی را میتوانیم از طریق ورزش به او منتقل کنیم؟و اگر بخواهیم مهارتهای زندگی را به کودکان منتقل بکنیم و رفتار مناسب در بچهها به وجود بیاوریم،نقش معلمان ورزش در این زمینه چیست؟من فکر میکنم آقای رمضانی تجربهی بسیار خوبی دارند.
به نظر من،ماحصل میزگرد حاضر میتواند این باشد که لازم است،تعریف تربیتبدنی از تربیتبدن به تربیت انسان از طریق فعالیت بدنی تغییر یابد؛تا وقتی صحبت تربیتبدنی میشود،حساسیتهای آدمها تحریک شود که موضوع بحث تربیت است و بحث زور بازو نیست."