ملخص الجهاز:
"او میگوید:علم پیشین خداوند به این معناست که همه چیز،همیشه بوده و حالا هم ادامه دارد؛ علم خدا گذشته و آینده ندارد،بلکه همه چیز برای او حاضر و کنونی است و در عین اینکه خداوند امور را میبیند،بر آنها نظارت و بازرسی هم دارد.
بیان گیچ متضمن دو نکتهی اصلی است:اول اینکه این نحوه علم به آینده مجوزی است برای مطرح شدن جهانی با عوامل آزاد و احتمالات فراوان که جبرگرایانه نیست و خداوند میتواند در چنین جهانی به اعمال و گفتههای اشخاص انسانی پاسخگو باشد.
از لحاظ تاریخی در رابطه با این امر و دعای درخواستی مشکلی مطرح بوده است که توسط کالوین در ذیل بیان میشود:آیا خدا مشکلات ما و موانعی که ما برای رسیدن به امیال و آرزوهایمان در پیش رو داریم را میداند؟ آیا دعای حاوی درخواست ما میتواند تأثیری داشته باشد؟چرا گاهی جوابی نمیرسد؟ یک پاسخ محتمل از آکویناس:15دعا کردن ما به منظور رسیدن به خواستهها و برطرف شدن نیازهایمان نیست؛بلکه مقصود چیز دیگری است:یادآوری و تذکار خودمان مبنیبر اینکه ما نیازمند یاری الاهی هستیم.
خداوند نه تنها همهی امکانات و احتمالاتی که آینده در خود دارد را میداند،بلکه احتمالات مرتبط با هر وجودی را نیز میداند و در عین حال این امر منجر به تغییر اذهان انسانها و جبر حاکم بر آنها نمیشود.
اینکه خداوند، مطبق علم مطلقش آنچه ما احتیاج داریم را میداند و نیازی به آگاه شدن،توسط ما ندارد،دعای درخواستی و استغاثه آمیز را بی معنا و غیرضروری نمیکند؛به عکس،همین امر، شرط لازم برای خداوند را فراهم میکند که آنچه لازم داریم یا میخواهیم را به ما بدهد؛به عبارت دیگر برومر دعا را به عنوان یک علت ناقصه تشریح میکند."