ملخص الجهاز:
"قرآن کریم بعد از اینکه نسبت دادن دیوانگی از سوی فرعون به موسی علیه السلام را نقل میکند،1 یادآور میشود: کذلک ما آتی الذین من قبلهم من رسول إلا قالوا ساحر أو مجنون 2؛«همچنین هیچ فرستادهای(به سراغ)کسانی که قبل از آن (مشرکان)بودند،نیامد،مگر اینکه گفتند(او)ساحر یا دیوانه است».
13 ج)دفاع قرآن از رسول الله صلی الله علیه و اله نکته جالب در اینگونه آیات،این است که آنان در مقابل بینات و آیات وامانده میشدند و به ناچار نسبت سحر میدادند؛چنان که فرموده است: فلما جاءهم موسی بآیاتنا بینات قالوا ما هذا إلا سحر مفتری 23 و لقد أرسلنا موسی بآیاتنا و سلطان مبین إلی فرعون و هامان و قارون فقالوا ساحر کذاب 33؛ و لما جاءهم الحق قالوا هذا سحر و إنا به کافرون 43 فلما جاءهم بالبینات قالوا هذا سحر مبین.
خداوند با یادآوری این نکته که آنچه پیامبر آورد،آیه و بینه بود و آیه و بینه،حق و غیر قابل بطلان است،به مخاطبان خود میفهماند که برای بطلان ادعای سحر و جادوگری کافی است در محتوا و صحت آیات و بینات رسول خدا صلی الله علیه و اله دقت شود،البته دقتی بدون نخوت و استکبار،وگرنه مانند کفار عصر رسول خدا،امکان درک حقیقت آیات الهی وجود نخواهد داشت یا امکان اعتراف به حقیقت آنها به دلیل استکبار و روحیه برتری طلبی نخواهد بود.
همین منطق در سوره احقاف نیز برای دفاع از پیامبر مطرح شده است: و إذا تتلی علیهم آیاتنا بینات قال الذین کفروا للحق لما جاءهم هذا سحر مبین أم یقولون افتراه قل إن افتریته فلا تملکون لی من الله شیئا هو أعلم بما تفیضون فیه کفی به شهیدا بینی و بینکم و هو الغفور الرحیم..."