شبکه ها و دیوارها - نقدی بر توسعه نقاشی ، خارج از کارگاه مقدمة ومراجعة

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) [نقاشی‌] شبکه‌ها و دیوارها نقدی بر توسعهء نقاشی،خارج از کارگاه جواد مدرسی مخاطب در خانه‌اش-کارگاهش-به دیوار آشپزخانه- که از همه جای خانه دید دارد-تصویر یکی از آخرین آثار رامبراند را نصب کرده است؛چهرهء نقاش را درست نمی‌داند که‌ این اثر مربوط به چند سالگی اوست. آیا باید به مرز ناامیدی رسید تا نگاهء این‌گونه نافذ شود؟آیا در امید،تزویر پنهان است؟آیا او-چنان‌که مخاطب‌ گمان می‌کند-به راستی ناامید است؟ می‌گویند توسعه و تضاد دو امر هم بسته‌اند؛یعنی مثلا جامعهء در حال توسعه تضادهایی را هم در خود می‌پروراند؛به انسانی می‌ماند در دوران بلوغ؛هم‌چنان‌که به سرعت رشد می‌کند،دچار بحران‌ها و دگرگونی‌های جسمی و روانی نیز می‌شود،کیست که وقتی‌ نقاشی می‌کشد،بلند پرواز نباشد؟کارگاه نقاش با بلند پروازی‌ او از زمین فاصله می‌گیرد و فرایند نقاشی در آن کارگاه به نوعی‌ مقدس گون می‌شود؛هم چون عملی آیینی که خلاصه در خویش‌ است بی‌هیچ ارجاعی به نهادها،ارگان‌ها،و به‌طور کلی‌"جهان‌ دیگران‌"."