سیزده سال سکوت - نقدی بر نمایشگاه حبیب الله صادقی در نگارخانه ساربان - مقدمة ومراجعة

"پس چرا صادقی،که به عنوان یک هنرمند اجتماعی و معناگرا شناخته شده، از انسان و کالبد او دوری کرده و پس از سیزده سال در نمایشگاه‌ انفرادی‌اش از ساختاری متفاوت بهره برده است؟آثار صادقی در طول این سال‌ها با فیگورهای انسانی همراه بوده و این همان‌ نشانه‌ای است که در اغلب آثار او قابل مشاهده بود،پس چرا اکنون دیگر نیستند؟ در این آثار،صادقی از نمایش زشتی‌ها پرهیز کرده؛چه آن‌که‌ گرداگردمان پر از زشتی است و شاید نفس کشیدن در فضای‌ معطر گل‌هایی نقش شده بر دیوار،به مراتب بیش‌تر انسان را به یاد بسیاری از تیرگی‌هایی بیندازد که در بیرون از چارچوبهء این‌ آثار در جریان است و در آنها هیچ خبری از ترنم گل‌های بهاری‌ نیست و یاد انسان با مرگ او پیوند یافته و نفس او با زشتی و دروغ."