تبادل فلسفه و تجسم در رسانه عکاسی - تحلیلی بر جدیدترین آثار محمدرضا شریف زاده در نگارخانه فروهر - مقدمة ومراجعة

"». در این آثار،شاهد ترکیبی زیرکانه از انسان و حیوان‌ هستیم که در اغلب موارد خوب اجرا شده‌اند؛هریک‌ از فیگورهای خیال‌انگیز و شبح‌وار در محیطی فراواقعی‌ قرار گرفته‌اند،گویی در برزخی بین زمین و آسمان‌ قرار دارند؛برزخی از تصاویر نگاره‌های صفوی و قاجار که به پیکسل‌هایی تبدیل شده‌اند و،به دنبال آن،تصاویری‌ با ترکیب‌های جذاب و رنگارنگ پدید آورده‌اند. همین‌ مخاطب را با آثاری پر زرق و برق و جذاب مواجه می‌کند و جهانی ماورایی را،در عین زیبایی ظاهری و هراسی عمیق، پیش رویش به تصویر می‌کشد؛جهانی که شناخت آن‌ کشف و شهودی هنرمندانه می‌طلبد؛هنرمندی که در عصر دیجیتال از کنار هم قرار دادن پیکسل‌ها،جهانی تازه می‌آفریند: هراسی از ندانستگی و عدم شناخت ما از ارتباط با محیطی‌ ناآشنا که زیباست،ولی غریبه... همواره از چیزی به نام واقعیت دور است،نسل جدیدی از عکاسی‌ هنری به حساب آورد که در تلاش است میان رسانه‌های‌ تجسمی پیوند برقرار کند تا از حاصل این پیوند آثاری با مفاهیم عمیق و در چارچوب نگرش‌های نوین هنرهای‌ تجسمی به وجود آورد؛تلاشی برای تبدیل عکس به شی‌ء (Object) هنری."