خلاصة:
اهمیت حضرت ابراهیم علیه السلام و فرزندان ایشان در ادیان ابراهیمی بر کسی پوشیده نیست.از اینروی،هریک را ادیان توحیدی یهودیت،مسیحیت و اسلام بر اساس کتاب آسمانی خود،میکوشد ارتباط خود با این بزرگواران را نشان دهد.شناخت شخصیت این انبیا در تورات و قرآن میتواند بهترین ابزار برای آشنایی با این اشخاص و آن ادیان باشد و بهترین موضوع را در مطالعات بین ادیانی ترسیم کند.این مقاله با بررسی ویژگیهای این بزرگواران در تورات و قرآن،سعی دارد در این راه قدمی بردارد و شباهتها و تفاوتهای نگاه تورتات و قرآن به این انبیای الهی را بر شمارد.
ملخص الجهاز:
"همچنین تورات میگوید:«خداوند متعال در کنعان با حضرت ابراهیم علیه السلام عهد بست که از نیل تا فرات را به فرزندان او که از نسل اسحاق پدید میآیند،عطا کند و نماد این پیمان نیز ختنهء پسران در هفتهء اول تولد بود22و به سبب همین عهد بود که او از ابرام به ابراهیم تغییر نام یافت».
1. تورات دربارهء حضرت اسماعیل علیه السلام سخن چندانی نمیگوید و فقط پس از داستان تولد او،اشاره میکند که به اسماعیل برکت میدهد و میگوید:«او را بسیار گردانم و دوازده رئیس از وی پدید آیند و امتی عظیم از وی به وجود آوردم»23و در دو جای دیگر نیز به او اشارهای دارد؛یکی در مورد بحث ختنه که خداوند آن را واجب کرد و اسماعیل در آن هنگام سیزده ساله بود33و دیگری که میگوید اسماعیل و مادرش در فاران ساکن شدند و مادرش برای او زنی از اهل مصر گرفت.
تورات معتقد است خداوند عهد خود را(اعطای سرزمین نیل تا فرات)به ابراهیم علیه السلام داده است و میگوید:«در آن روز خداوند با ابرام عهد بست و گفت این زمین را از نهر مصر تا به نهر عظیم یعنی فرات به نسل تو بخشیدهام»14سپس در ادامه پس از بشارت اسحاق به ابراهیم میگوید:«در نسل ابراهیم هم،این عهد را به فرزندان اسحاق دادهام،نه فرزندان اسماعیل»همچنین میگوید: خدا به ابراهیم گفت اما زوجهء تو سارای،نام او را سارای مخوان،بلکه نام او را ساره باشد*و او را برکت خواهم داد و پسری نیز از وی به تو خواهم بخشید."