خلاصة:
ز»،«زیباسازی فضای سبز»،«تراکم درخت در واحد سطح»،«نماگر پارکها و فضاهای تفریحی»و«نماگر رشد فضای سبز»برای مناطق فروسبز،میانسبز و راسبز در اولویت توسعهء فضایی قرار گیرند.
ملخص الجهاز:
"جامعهء آماری پژوهش 11 منطقهء شهر اصفهان است که با بهرهگیری از 7 نماگر مرتبط با توسعهء فصضای سبز،توسعهء پارکها و فضاهای سبز شهری در مناطق یازدهگانه مورد بررسی قرار گرفته است.
نماگرهای مورد استفاده پژوهش به منظور ارزیابی نارساییهای فضایی پارکها و فضاهای سبز شهری و برنامهریزی توسعهء فضایی آنها،نماگرهای زیر مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است: نماگرهای اولیه ابتدا با استفاده از متغیرهایی همچون جمعیت،وسعت،مساحت فضای سبز،مساحت فضاهای گلکاری دایمی،گلکاری فصلی و فضاهای درختکاری شده،مساحت پارکهای شهری و محلی،مساحت فضای سبز گسترش یافتهء مناطق در سال 5831 و تعداد درختان در پارکهای مناطق مختلف،نسبت به ایجاد 01 نماگر اولیه اقدام شد.
تحلیل دادهها پراکنش فضایی نماگرها در مناطق یازدهگانه شهر اصفهان نماگرهای عملکردی(فیزیکی-انسانی) براساس بررسیهای این پژوهش،«متوسط نسبت فضای سبز به جمعیت مناطق(5831)»9/50 متر مربع است.
جدول شمارهء(1):رتبهبندی مناطق شهر اصفهان براساس نماگر نهایی توسعهء فضای سبز (GDSI) (به تصویر صفحه مراجعه شود) منبع:محاسبات نگارندگان باتوجه به جدول بالا،متوسط نماگر نهایی توسعهء فضای سبز مناطق یازدهگانه اصفهان،0/53 است که بیشترین مقدار آن به میزان 0/74 مربوط به منطقهء 6 و کمترین مقدار آن به میزان 0/61 مربوط به منطقهء 1 است.
توصیه میشود سایر پژوهشگران برای استفاده از این مدل،با اقتباس از مدل نماگر ترکیبی توسعهء انسانی،حداقل از سه نماگر استفاده کنند و در صورت وجود تعداد بسیار زیادی نماگر مؤثر،به دلیل افزایش اختلاف بین مناطق،از روش اصلاح شده تحلیل مؤلفههای اصلی بهره گیرند،ضمن اینکه تعداد نماگرها بستگی به میزان تأثیر آنها(نماگرهای مؤثر)در سنجش سطح توسعهء فضای سبز دارد."