ملخص الجهاز:
"»2اما صدای این ساز آنقدر (به تصویر صفحه مراجعه شود) آشنا و غریب است که دیگر جدیدبودنش فراموش میشود؛آشنا از این جهت که فواصل نواختهشده چیزی جدا از موسیقی دستگاهی نیست،و غریب از جهت صدادهی ساز آنطور که هنوز آن پختگی و صلابت از آن برنمیآید و حتی گاه در لحظاتی خستهکننده و ملالآور بهنظر میرسد.
استفاده از سازهای سنتی در موسیقی دستگاهی،در سالهای متمادی چه در تکنوازی و چه در همنوازی،رنگ و صداهای یکنواختی ایجاد کردهکه حتی اگر آثاری جدید بهوسیلهء این سازها اجرا شود،به علت رنگ صداها و وسعت محدود آنها تکراری جلوه میکند...
هنوز همه در جای خود مستقر نشدهاند که ناگهان استاد با ساز دردانهاش وارد میشود تا جمعیت بیاختیار از صندلیهای 0009 تومانی خود برخیزند و خالق آثاری چون نینوا،ترکمن، همایون،راز و نیاز،شورانگیز،صبحگاهی،آوای مهر،همنوایی،تکنوازی نوا،قطعهء ارکسترال عصیان،حصار،نوروز،ایران خورشیدی تابان دارد،تا نینوا،نوبانگ کهن،موسیقی فیلم دلشدگان،گبه و بسیاری دیگر را تشویق کنند و منی که در ردیف سیام حتی دید خوبی به پردهء ویدئوپروجکشن هم ندارم،باید فقط دلخوش به شنیدن صدای زخمهای باشم که از بلندگوهای سیستم نامناسب صدابرداری در فضای باز به گوش میرسد.
نحوهء نواختن این ساز نیز شبیه سهتار با شیوهء برخی از زخمهزدنهای تنبور است که صدایی با زنگ سهتار و با طنین و قدرت تار تولید میکند و«یودو»( Udo )،یک کوزهء سفالی سبزرنگ با همان شکل و شمایلی که با شنیدن این اسم در ذهن هر کسی تداعی میشود،که به عنوان یکی از سازهای کوبهای استفاده میشد و قسمت بالای بدنهاش با صدایی ریز و زیر و دهانهاش با صدایی کاملا بم یاریرسان ریتم تنبک بود."