نامه ها - مجلة کیهان فرهنگی المتفرقات

"خاصه اینکه در نگاه حافظ خود آه به آتش تشبیه شده و بدیهی‌ است که آتش،آتش را بیشتر فروزانتر و سوزانتر می‌گرداند: از پی قافله با آتش آه آمده‌ایم غ-366 نمی‌ترسی ز آه آتشینم غ-447 آه آتشناک و سوز نالهء شبگیر ما غ-10 مکن کز سینه‌ام آه جگر سوز برآید همچو دود از راه روزن غ-389 اینها دلایلی است که موجب تردید در درستی ثبت«آه» در بیت مورد بحث ما(من که در آتش سودای تو آهی نزنم)و احتمال درست‌تر بودن«آب»را به جای آن تقویت می‌کند ولی احتمال،به تنهایی کافی نیست و مدرک و سندی نیز باید جستجو و ارائه کرد و اکنون سند: 1-ثبت این بیت در چاپهای انجوی،پژمان،جلالی و یکتایی نیز به همان صورت چاپ قزوینی است که نقل کردیم. مهیا یا مهنا: ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی‌ عیش بی‌یار مهیا نشود یار کجاست؟ غ-19 چنین به نظر می‌رسد که تکرار کردن(مهیا)در یک بیت‌ آن هم بدون هیچ سببی پذیرفتنی و کار حافظ نبوده باشد ولی این صورت بیت را که از چاپ قزوینی نقل شده به عینه‌ در چاپهای خانلری و پژمان و یکتایی نیز می‌یابیم."