ملخص الجهاز:
"امروزه دیگر چنین نیست،چون این رشته در عین حال که میتواند مسیر جابجا شدن یک قاره را طی صد میلیون سال پیدا کند، قادر است مهاجرت یک سفرهماهی تنها را در فلات قاره دنبال کند.
ولی میزان متوسط تمام اقیانوس آنتارکتیک، فقط روزانه 0/431گرم کربن در متر مربع است،یعنی میزانی که در خلیج مکزیک یا دریای کارائیب یافت میشود-و صید در این مناطق هنوز بحد اکثر خود نرسیده است.
آیا تمام دنیا باید خود را در این مورد مسئول و مقصر بداند؟اگر دیگران روزبروز بیشتر بچه بدنیا میآورند،بیآنکه بفکر امکان تغذیه آنان باشند،آیا گناه آنرا باید متوجه همه ما دانست؟آیا واقعا خواست خالق است که کره زمین آنقدر اضافه جمعیت داشته باشد که فقط قحطی،جنگ و بلایای طبیعی بتواند آنرا جبران کنند؟ آیا کمک دولتهای غربی بکشورهای رو به توسعه،اگر قرار باشد باعث این بین بردن تلاشهای خود این کشورها شود،عاقلانه است؟ یک مسئولیت مشترک فقط ناشی از این واقعیت میتواند باشد که کشورهایی که از نظر فنی پیشرفتهاند همیشه از منابع طبیعی کشورهای رو به توسعه بنفع خود بهرهبرداری کردهاند،زیرا در مقابل مواد غذایی و مواد اولیهیی که از آنها میگرفتند، بهای ناچیزی میپرداختند.
او،از اینکه بازده این نیرو کم است و امروزه تنها به سه درصد در ساعت بالغ میشود،زیاد متأسف نیست،و می- گوید«اگر فقط یک صدم درصد از آن را به دهکده کوچکی در مصب رود کنگ بدهیم، خود مقدار قابل ملاحظهیی است!» و بدین ترتیب،درباره موضوعی که برای نخستین بار در یک مجمع بین المللی مرکب از اقیانوسشناسان مطرح میشود،نتیجه میگیریم: «این امر،از جهان عجائبی که همواره در انتظار کسانی است که به مطالعه اقیانوسها بر می- خیزند،تصوری به دست میدهد."