پشت به آینه های قدی الأدب والفن

"مرد نگاه بهت‌زده‌اش را به حضار دوخت؛از دیدن‌ آن‌ها خنده‌اش گرفت و برای این‌که نخندد لب پایین‌اش را گزید. مرد ادامه داد: «نمی‌فهمم این‌همه عصبانیت برای چیست؟به حرف‌هایم گوش کنید... از آرایشگر پرسیدم:این‌جا آینه نیست؟درحالی‌ که پیش‌بند را به گردنم می‌بست،پرسید:بار اول است که به این‌جا می‌آیید؟ گفتم:بله،و از او خواستم موهایم مدلی اصلاح کند که با چهره‌ام هماهنگ‌ باشد. » قاضی نگاه خاکستری‌اش را به مرد انداخت و گفت: «یعنی شما می‌گویید این‌همه جنایت... » بعد لبخندی زد و پرسید: «و شما فقط به آرایشگاه رفتید؟» صدای خنده‌ی حاضران... مرد گفت: «آن پرونده‌ی شما جز وهم چیست؟اگر چیز دیگری هست بگویید. » بعد صدایش را بالا برد و گفت: «دوستان!من هم یک شهروند هستم،از همه‌ی شما ساده‌تر. » مرد رویش را به‌جانب قاضی برگرداند و گفت: «بسیار خوب»حرف دیگری ندارم،غیر از این‌که به‌عنوان آخرین تقاضا از شما آقای قاضی می‌خواهم که دستور بدهید من را پشت به آینه‌های قدی‌ بزرگ اعدام کنند."