برش هشتی کوچک - مجلة کلک الأدب والفن

"زیر لب گفت: «لعنتی،حالا چه‌کار کنم؟» انگشت‌هایش را روی سرش کشید؛از جلو پیشانی تا پشت گردن. اتاق روبه‌رویش نیمه‌تاریک بود و فضای‌ دم کرده‌ی آن را ناله‌ها همراه با فحش پر می‌کرد. دستش را از زیر سر پیرزن بالا آورد و لیوان را به‌ لب‌های چین‌بسته‌ی پیرزن نزدیک کرد. دستش را بیرون کشید و به دیوار پشت‌ سرش تکیه داد. دستش را به‌طرف کیسه‌های دارو دراز کرد و یک دانه قرص را همراه هق‌هق گریه‌اش با آب فرو داد. برش هشتی کوچک،روی پارچه‌ی یشمی رنگ، حلقه‌ی چشم‌هایش را پر کرد. بلوز را روی میز اتو پهن کرد. از دور و نزدیک بلوز و برش هشتی را برانداز کرد. زنی از جلو و او از پشت سرش به اتاق رفتند. دستش روی سینه‌اش بود. زن،بلوز یشمی در دست از اتاق بیرون دوید و فریاد زد: «این چیه!» زانوهایش خم شدند و مانند دو کوه بالا آمدند میان درگاه نشسته بود."