نقد و نظر : رم با خرابه های اش زیباست مقدمة ومراجعة

"با پیروی از این نظر پروست به کشف‌ هویت خود در لایه‌های(زمان گم‌شده) دستی تازه می‌برد و در روایتی نو از دیروز به شرح روی نداده‌ها می‌پردازد و بارث‌ بخشی از درخشان‌ترین سطرهای‌اش را وقف او می‌کند و جویس با این نگاه،قلم‌ از نو می‌تراشد و به سیل عبارات،و تعابیر بعید-و-تازه می‌سپارد؛و شاهکارهایی‌ چون اولیس‌ (Ulysses)(1923) و بیداری‌ فینیگان‌ها (Finnegane Wake)(1939) را می‌آفریند و زبان ادبیات،از تسلیم‌ بلافصل به مفهوم،جدا می‌شود و هویتی‌ مستقل می‌یابد،تا آن‌جا که تی. الیوت پدر شعر نو جهان با همه‌ی‌ دلبستگی‌هایش به ناب‌اندیشی و ناب‌نگاری می‌گوید:«پس از رسیدن به‌ درون‌مایه‌های فوق العاده حیرت‌انگیز فصل آخر اولیس دیگرچه‌گونه می‌توان‌ نوشت؟» اما رسیدن به این مرتبت در سکوهای‌ هنری،تنها با تقلید و تسلیمی بلافصل به‌ آرا و تئوری‌های آوانگارد تحصیل‌ نمی‌شود. ترجمه‌ی تئوری‌های فلسفی،در حوزه‌ی زبان،مفری است برای فرار از سنگ‌شدگی و همراهی با جهان در حال‌ شدن،که البته این مهم نیز کار هرکسی‌ نیست؛ارایه نقدها و نظرهای آن‌چنانی با استفاده از کولاژ(ایسم‌ها)اگر با تحلیل و تبیین این تئوری‌ها در حوزه‌ی بومی‌زبان و فرهنگ،همراه نباشد،دردی را دوا نمی‌کند."