ملخص الجهاز:
"زبان فاخر و قرن هفتمی این اثر و ضرباهنگ تند زبانی آن،فضایی سخت و دیریاب را برای مخاطب میسازد و مانند موانعی عمدی،مانع میشود که مخاطب میسازد و مانند موانعی عمدی،مانع میشود که مخاطب به راحتی با جهان متنی(معنایی و ساختاری)داستان ارتباط بگیرد،زبان تند و آهنگین این رمان،قسمت زیادی از پتانسیل مخاطب را میگیرد،پتانسیلی که در واقع روبنای اثر،عمق و درن آن شده است،در واقع زبان سخت و روایت تند و منتقطع اثر،روبنایی زیبا و دلپذیر میسازد که در عین حال دیر باب و سخت است و مخاطب بیشتر از آنکه با عمق اثر(مفهوم)درگیر شود و به آن راه پیدا کند،به روبنای اثر سرگرم میشود و انرژیاش برای آن مصرف میگردد!آنچه"دولتآبادی"در این رمان به نمایش میگذارد سیلابی از کلمات است که جملاتی آهنگین را میسازد،جملاتی که بار معنایی خود را به واسطهی نزدیکی بسیار به شعر، برای مخاطب به راحتی آشکار نمیکند."