حقوقی در یک اشاره و با یک شعر مقدمة ومراجعة

"دوست‌گداز و به مصلحت اما غریبه‌نواز هم نیست و نه آن چنان دست و دل‌باز که کاهی را به جای کوهی بچپاند در باغچه‌ای!یا بر تاقچه‌ای بنشاند و این‌که گاه به معیار لا بد موزون ذوق خود،آن‌چنان می‌دمد در کوره‌ی‌ شعر یکی دو تن از یاران گرمابه و گلستان‌اش-که دودش هم می‌رود به‌ چشم سیاه شعر معاصر-هم با آینگی‌اش چندان در«تناقض نیست و هم‌ این‌که به خودش مربوط است! فرصت بیش‌تری بود اگر-البته،حق حقوقی را بیش‌تر به جای می‌آوردم/می‌آوردیم ما!این‌قدر البته هست که یک شعر کوتاه‌ «غیر مناسبت»ی را در این‌جا برای حقوقی همچنان عزیز بخوانم: بیرونش نمی‌کنی از شعر گرچه خرجش از کلمات زده بیرون زاغه‌نشین‌ها در خواب هم با دلار آتش روشن می‌کنند/ولی تو تو کم آورده‌ای از قافیه از قیافه‌ی تا کوه قاف/کم آورده‌ای یزید گر بر صورتت دو شکاف عمیق نمی‌انداخت حرمسرایی می‌ساختی از خزندگانی که پشت شیشه- وسوسه‌انگیزترند نیم‌رخ‌ات را که در آب نمک خواباندی به دیدن‌ات آمد او از چل شبی که خواب نمک‌زار دیده بود."