الفبای مشترک - مجلة کلک الأدب والفن

"قاسم ارژنگ‌ الفبای مشترک غریبه بودن در جاده‌های دراز بی‌کسی‌ غریبه مردن در جنگل‌های سوخته مرا سوخته‌ترین مرد جهان کرد. در کدام بهار می‌رویم تا سوگ درختان سوخته را از ذهن برویم با هر حرفی که برآمدم الفبای مشترک مرا گریاند در جاده‌های دراز بی‌کسی. دو شعر از زنده‌یاد اورنگ خضرایی خلسه‌هایی گس،نوشتن پنجره درها را چارطاق می‌گذاریم و گوش می‌دهیم به لکه‌های هراسی که پهن می‌شوند و ویروس‌ها که در شکاف کلیدها تولید مثل می‌کنند ما تنگی نفس‌هامان را به ناگزیر در کیف دستی‌های کهنه این طرف و آن طرف می‌بریم و گاهی برابر هنوز (که چراغی عتیق در انتهای آن‌ نیمه روشن است) می‌ایستیم و می‌نویسیم: شعر،دیدن شتابان هرگز است. چه قدر کلمه ویران شود تا فقط چند سطر شعر بماند حال آن که اگر برای داشتن شعر چنین قراری نداشتیم شاید می‌شد هر گوشه وکنار انداختنش به تور اما نه تا این پنجره را ننویسیم به هیچ سویی گشوده نمی‌شود همان گونه‌ای که کشف دایره در خط گاهی اتفاق می‌افتد."