بیشتر نمایشنامه های ترجمه شده قابل اجرا نیستند محادثة ومقابلة

"آن چیزی که می‌تواند این ارتباط،یعنی ارتباط هنری-فکری-احساسی را منتقل بکند،در واقع آن کسانی هستند که روی صحنه برای تماشاگران اجرا می‌کنند. در مقابلش کارگردان و بازیگران هم بتوانند این تصاویر ذهنی و این ایماژهای هنری را که پشت کلمات و پشت حرکات وجود دارند،که ما به آن‌ عمل نمایشی می‌گوییم،به بهترین وجهی روی صحنه عینیت بدهند تا این‌گونه تماشاگر بتواند با نمایشنامه و اجرا رابطه برقرار بکند. اشکال عمده در این است که بعضی از نمایشنامه‌نویسان،چه در ایران‌ و چه در جاهای دیگر دنیا،یک مقداری سعی می‌کنند تا برای مهم‌تر جلوه دادن کارشان از کلمات به‌ اصطلاح«قلنبه»استفاده بکنند:خوب،البته تماشاگر نمی‌تواند با این کلمات ارتباط برقرار بکند،توجه‌ می‌فرمایید؟ شفیعی-آقای خسروی،برای این که بتوانیم تماشاگر تئاتری با فرهنگ داشته باشیم،به نظر ما بهتر نیست که آموزش تئاتر را از کودکستان و دبستان و تمام مراحل عالی‌تر تحصیلی شروع بکنیم؟ خسروی-مسلما این خیلی تاثیر دارد."