در آستانه سی و چهارمین سالگشت خاموشی فروغ فرخزاد المتفرقات

"فروغ که از«تولدی‌ دیگر»به بعد،به ارزش‌ها و نگرشهای تازه‌ای در شعر رسیده‌ بود،بی‌گمان به یک موقعیت‌ «مدرن»و پر از جاذبه‌های ناب‌ شاعرانه دست یافته بود. او که‌ سرنوشت آدمی را دستمایه کارش‌ قرار داده بود،از بایدها و نباید براحتی عبور کرد و دست به ایجاد موقعیت‌های غافلگیرکننده‌ای‌ در چشم‌انداز شعر امروز زد،که در آن عینیت اشیا و گره‌خوردگی انسان و طبیعت،در کنار هم قابل دریافت است. فروغ با جسارت و گاه با زبانی تلخ‌ و طنزآمیز،دنیای گرفته آدمها را به شیوه‌ای خاص به‌ تصویر می‌کشید و زمانی هم به‌ پستوهای درونی آدمی سرک‌ می‌کشید و دردمندانه به سرنوشت‌ عشق و مرگ می‌اندیشید: «وزش ظلمت را می‌شنوی؟/ من غریبانه به این خوشبختی‌ می‌نگرم/من به نومیدی خود معتادم/گوش کن/وزش ظلمت را می‌شنوی؟.. /باد ما را با خود خواهد برد» اینک که دیگر سالهاست،او به خاموشی نشسته است،فرصتی‌ است برای دوستداران شعر امروز تا به آسمانش سفر کنند و رازهای‌ روایت‌های انسانی را از زبانش‌ دوباره بشنوند."