عشق های خنده دار میلان کوندرا را داده بودم که بخواند الأدب والفن

"حساب همه‌چیز را داشت حتا آدم‌هایی که توی‌ مراسم تشییع جنازه‌اش شرکت‌ می‌کنند و گفته بود یک موسیقی‌ جازپخش کنند با صدای تند و بنلد تا همه‌چیز لابه‌لای نت‌های‌ موسیقی برایش تمام شود، مثل مردی که توی یکی از شعرهای من توی برف تمام شد و هیچ‌وقت کوه‌ها صدای او را تکرار نکردند تا همان جازی که‌ این دوست می‌خواست برایش‌ تداعی شود. با کنجکاوی توی آدم‌ها که فکر می‌کردیم که کدام‌شان به‌ درد داستان می‌خورند و دوست‌ داشت که آدم‌های داستان را او انتخاب کند،حتا کلی کلنجار رفتیم برای شعری که‌ می‌خواست روی سنگ حک شود که گفت:روی سنگ باید فقط چندتا نت موسیقی باشد،بدون‌ اسم و تاریخ که گفتم حتما می‌خواهی توی داستان هم نه‌ اسمی باشد و نه جنسیتی و مهم‌ این بود که همه‌چیز در خودش‌ تمام می‌شد و هرچه که‌ می‌خواست باشد بعد از او شکل‌ می‌گرفت."