خلاصة:
بحث درباره فصاحت و بلاغت دستگاههای گوناگون متن از قبیل دستگاه واژگانی، نحوی و بلاغی از دیر باز مورد توجه پژوهشگران و منتقدان آثار ادبی بوده است. در مطاوی هر یک از کتابهای بلاغی، درباره چنین موضوعاتی بحث شده است و همه آنان بر فصاحت و بلاغت ساختارهای مختلف متن و دوری از ابهام تاکید کرده اند. بحث اصلی نیز درباره این مساله است که: سخن باید در نهایت فصاحت و دوری از هرگونه پیچیدگی به مخاطب عرضه شود؛ گذشته از این می توان گفت مبحث فصاحت و بلاغت در چنین کتابهایی عمدتا ذوقی و استحسانی است و تعریف و چارچوب دقیقی برای آن ارائه نشده است؛ امروز نمی توان با همان معیارها ، متون را نقد و ارزیابی نمود. در دوران کنونی «مقوله ابهام در ادبیات» توجه بسیاری از منتقدان را به خود معطوف داشته است تا جایی که افرادی مانند امپسون به تالیف کتاب مستقلی در این باره مبادرت کرده اند ؛ منتقدان ادبی در دوران معاصر نیز بر این مقوله تمرکز نموده و آن را در حوزه های مختلف ادبیات بویژه درحوزه های معنایی بررسی کرده اند. در این پژوهش، نگارنده، ضمن مرور مختصر مقوله فصاحت و بلاغت در ادب فارسی و بررسی دیدگاههای صاحب نظران معاصر درباره ابهام، ابهامهایی را که از طریق ساختارهای بلاغی، بویژه تشبیه، حاصل می شود، باذکر شواهد بررسی نموده و به این نتیجه می رسد که بسیاری از ابهام های دستگاه بلاغی شعر معاصر، از ابهام در ساختارهای تشبیهی ناشی می شود.
Literary researchers and critics have long been obsessed with the discussions on eloquence and rhetorics of various textual structures such as lexical، syntactic، rhetoric structures، and so on. The point is that the speech should be stated to the addressee in its most eloquent form and away from any ambiguities to the possible extent. Contemporarily، many critics have taken an interest in the issue of ambiguity in literature and studied it in the different areas of literature، especially semantics. Reviewing the issues of eloquence and rhetorics in Persian literature and investigating the perspectives of the contemporary researchers on ambiguity are what the current research studies. The ambiguities occurring through rhetorical structures، particularly simile، are shown while citing instances. The study reveals that many of the ambiguities of the rhetorical structure of the contemporary poetry result from the ambiguity in the structures of similes.