در سمینار زبان فارسی (پاره ای از مشکلات آموزش فارسی در شبکه قاره) خطاب!

"بگذارید صریح بگویم یادگرفتن زبان و حتی ادبیات فارسی بدین صورت که امروز در بسیاری از دانشگاههای شبه قاره درس داده‌ می‌شود،تنها فایده‌ای که دارد،گرفتن نمرهء خوب از استاد است و در انتظار نشستن که چه‌ روزی نیاز به تعلیم فارسی افتد و آیا او بتواند چنان مقامی را به دست آورد یا نه؟و البته تنها در کشور خود و میان مردم خود. چرا چون‌ بعضی استادان این کرسیها،زبان فارسی را در ایران فرا نگرفته‌اند،و در گفتگو بدان،چنانکه‌ باید تسلط ندارند و اگر خود چنین تسلطی‌ دارند،دانشجویان آنان فارسی سخن گفتن را درست نمیدانند،بدین ترتیب بسا که دانشجو از آغاز دورهء تحصیل تا پایان،از فارسی همان‌ را فرا گیرد که در متن کتاب او نوشته است‌ زیرا چنانکه دیدم بعضی استادان محتوای متن‌ درسی را به زبان هندی یا انگلیسی برای‌ دانشجویان شرح می‌دهند. اینان گذشته از گرفتن درجهء بالای‌ ادبیات فارسی و آشنایی با دگرگونیهای زبان و تحقیق استادان در بحثهای گوناگون زبان و ادب چون در ایران درنگی چند ساله داشتند، لهجهء آنان نیز دگرگون می‌شد و به زبان فارسی‌ چون ایرانیان سخن می‌گفتند و اگر اندکی تغییر در آن دیده می‌شد،همان تغییر بر شیرینی سخن‌ آنان می‌افزود که متأسفانه در چند سال اخیر این رشتهء پیوند هم برید. پس از بازگشت از کنگره حیدرآباد من این مشکلات‌ را از طریق عرض گزارش با مقامات جمهوری‌ اسلامی ایران در میان گذاشتم،دیگر استادانی‌ هم که در آن کنگره شرکت کرده بودند نظیر چنین گزارشهایی دادند و موجب خوشحالی‌ است که بگویم شورای عالی گسترش زبان و ادب فارسی در خارج کشور اجرای آن پیشنهاد را پذیرفته است و ان شاء الله اندک‌اندک به‌ مرحلهء عمل درمی‌آید."