ملخص الجهاز:
"ولی شخصا به چند دلیل ترجیح می‌دهم عنوان روی آثارم نگذارم؛یکی این‌که فکر می‌کنم در نهایت عنوان به جای کمک به بیننده وی را محدود می‌کند،یعنی یک نوع برداشت تحمیلی را با اثر همراه می‌کند(نوعی زورگویی هنرمند است یعنی هنرمند می‌گوید کار من را اینطوری ببین)البته شاید هم هنرمند به خودش ظلم می‌کند،یعنی احتمالا می‌توانست دست بیننده را بازتر بگذارد تا بیننده خیلی چیزهای بیشتر از آن‌چه اثر و عنوان می‌گوید کشف کند.
البته آثاری داریم که با عنوان تحکیم می‌شوند و نکته دیگری هم این‌که گروهی از آثار تجسمی هستند که لازم دارند به حیطه ادبیات هم نقبی بزنند و در این نقبی که می‌زنند احتمالا عنوان برایشان لازم است ولی از دید کلی من ترجیح می‌دهم کار بدون عنوان باشد تا من بتوانم در مقابل آن آزادی عمل داشته باشم و ابتکار من به‌عنوان بیننده عمل کند.
حالا جدای از نمایشگاه خودتان که آثار در قطع کوچکند به‌طور کلی نظرتان راجع به این مسئله که بسیاری از پروژه‌های ساخت مجسمه یا چیدمان را اپراتور انجام می‌دهد چیست؟اتفاقی که حتی در نقاشی کسانی چون جف کونز یا هیرست هم افتاده است.
اما تنها ایده از اوست و بقیه،کار دیگران است پشت خیلی از آثار همین دو آرشیتکت بزرگ اگر تکنولوژی نباشد،تحقق پیدا نمی‌کند یعنی در کنار کسی که طرح زده و راندو زده است نه تنها آدم‌ها و مهندسانی که کارخانه‌هایی هم هستند که این طرح را محقق می‌کنند.
اما اتفاق دیگری که می‌توان در این الگوهای جدید دید این‌که یک سری از هنرمندان بعد از پرفورمنس یا اینستالیشن یا ویدئو ابژه‌های موجود در اثر را به‌عنوان اثری مأخوذ به خود به طور جداگانه نمایش می‌دهند."
(
, 
, 
)
