ملخص الجهاز:
"البته معنای این سخن آن نیست که هر نوع رفتار در بازی‌ها،رفتاری درست یا اخلاقی است،چون ممکن است منطق و توجیهی که در یک بازی وجود دارد از نظر بیشتر عقلا،توجیهی صحیح یا خوب نباشد،همین‌طور است معنا و مطلوبیتی که هریک از طرف‌های بازی،برای خود قائل است؛امکان دارد معنایی،درست و مقصودی ارزشمند نباشد و حتی بی‌معنا یا ضد ارزش به شمار رود.
به همین ترتیب،دسته‌بندی‌های دیگری هم از بازی‌ها به عمل آمده است،مانند"بازی با اطلاعات کامل و بازی با اطلاعات ناقص"،"بازی تعاونی،بازی غیر تعاونی"،"بازی کارآمد و بازی ناکارآمد"و غیر آن(احمدی و معماریانی،5831؛عبدلی،6831؛ هاشمی‌پرست،5831؛اصغرپور،5831؛ Stanford Ency clopedia of philosophy,2004) خلط اخلاق و تعارفات نخبه‌گرایانه در سیاست برای توضیح واقع‌گرایی اخلاقی در فرهنگ سیاسی به بازی معمای زندانی01استناد می‌کنیم.
بله،آمدن و رفتنی که متضمن منافع عمومی است،بسیار هم اخلاقی و ستودنی است،ولی اغراق کردن(به عنوان اخلاق و فضیلت)در این که کسی سخنی گفته و باید بر آن پای بفشرد با ساخت اخلاق در جوامع پیچیدهء امروزی سنخیت چندان ندارد و در واقع پایین آوردن سطح فضایل سیاسی واقعی در جهان امروز است(نقد نویسنده توام با احترام به شخصیتی است که حامی تغییر و اصلاح در جامعه ایران است و تنها از باب مداقهء بیشتر در اخلاق سیاسی نوشته می‌شود).
در این‌جا دیگر جایی برای انواع تقدس بخشیدن به سیاست و سیاستمداران نیست، سیاست‌ورزی مانند سایر فعالیت‌های غریزی بشری است که از باب تقسیم کار اجتماعی و تخصصی شدن در جامعه جدید با ترتیبات پیچیده‌تری ظاهر شده است و این رفتار نه با تعارفات،بلکه وقتی با نوامیس و قوانین و قراردادهای عادلانه و عرف سالم و نیات خیر همراه می‌شود، معنای اخلاقی پیدا می‌کند."
(
, 
, 
)
