خلاصة:
: معانی واژه‌های «ماء» و «سماء»، در این مقاله مورد بررسی است. «ماء» در قرآن، در دو بعد مادی و معنوی مطرح شده است. در بعد مادی، مصادیقی مثل آب نوشیدنی، باران و نطقه؛ و در بعد معنوی، مصادیقی مثل: حامل عرش الهی، پاداش استقامت در راه حق و مایه تألیف قلوب دارد.کلمه «سماء» نیز در اصل به معنای رفعت و بلندی است. در قرآن، این کلمه نیز دو بعد مادی و معنوی دارد: مادی یعنی آسمان که همگان می‌بینند. معنوی، مانند غیب و ملکوت.
ملخص الجهاز:
"(بیان‌السعادة، گنابادی، ج 2، ص 321؛ انوار درخشان، حسینی همدانی، ج 8، ص 342)برخی نیز اطلاق معنای ظاهری را برای مواردی مانند آیه فوق نمی‌پذیرند و معتقدند: ظواهر قرآن حجیت دارد مشروط بر اینکه قرائن متصله و منفصله برخلاف ظاهر نباشد.
(حجة التفاسیر، بلاغی، ج 3، ص 261)علامه طباطبایی در ذیل تفسیر این آیه متذکر اصل فوق الذکر شده و می‌نویسد:اشاره به حوادث خارجی و تکونات عینی از آن‌روست که این گونه پدیده‌ها و رخدادها در عالم مشهود مثل‌هایی است که صاحبان عقل سلیم (ذوی النهی) و اهل بصیرت را به حقائق امور در عالم غیب رهنمون می‌شود.
حقیقت این است که اتصال به غیب و شهود حقایق ملکوتی، شنیدن سروش غیبی و بالأخره «خبر شدن» از غیب، نبوت نیست؛ قرآن باب اشراق و الهام را بر روی همه کسانی که باطن خویش را پاک کنند باز می‌داند و می‌فرماید: «ان تتقوا الله یجعل لکم فرقانا» (انفال (8) / 29) «و اگر تقوای الاهی داشته باشید خدا در جان شما نوری قرار می‌دهد که مایه تشخیص و تمیز شما باشد.
در آیه 162 سوره اعراف آمده است : «فبدل الذین ظلموا منهم قولا غیر الذی قیل لهم فأرسلنا علیهم رجزا من السماء بما کانوا یظلمون» «و کسانی از میان آنان که ستم کرده بودند، سخن را به غیر آن (سخنی) که به آنان گفته شده بود، تغییر دادند پس بخاطر آنکه همواره ستم می‌کردند، رجزی از آسمان بر آنان فرستادیم."
(
, 
, 
)
