ملخص الجهاز:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود)میزان و نوع کمکهای فنی و خدمات مورد نیاز در هریک از این کشورها باسایر کشورها تفاوت دارد و هرکدام از کشورهای یاد شده شرایط منحصر بهفرد خود را برای همکاری با شرکتهای نفتی بین المللی دارند.
اخیرا در پی دور جدیدی از تلاشهایکشورهای خاورمیانه برای جذب سرمایهگذاریخارجی در صنایع نفت و گاز خود،گونههای جدیدی از قراردادهای نفتی از نوع قرادادپیمانکاری-خدماتی مخاطره پذیر Risk Service Contracts) توسط ایران(بیع متقابل)کویت (OSA) و به تازگی عراق(قرارداد توسعهو تولید "DPC" )به سرمایهگذاران خارجی ارایهمیشود که هدف عمده آنها تأمین منافعی ملی درچارچوب قانون اساسی کشورهای میزبان استو در مقایسه با قراردادهای مشارکت رد تولید،جذابیت کمتری برا شرکتهای نفتیبین المللی دارند.
راردادهای"بیع متقابل"در ایران از آنجا که ایران در سالهای اخیر تجربهسرمایهگذاری خارجی در بخش نفت و گاز را نداشته و با توجه به شرایط قانونی و الزاماتقانونی در ایران،فرم جدیدی از قراردادهای Risk Service تحت عنوان بیع متقابل (Buy Back) دربخشهای بالا دستی صنعت نفت طراحی شده وبه سرمایهگذاران خارجی پیشنهاد میشود کههدف آن فراهم کردن چارچوبی کنترل شده و درعین حال عملی برای سرمایهگذاری خارجی درصنعت نفت است.
*پس از به تثبیت رسیدن تولید در میدان،طرفخارجی موظف خواهد بود اداره عملیات میدانرا به طرف عراقی واگذار کند *هزینههای سرمایهگذاری توسط طرفیخارجی از محل فروش 50 درصد محصول تولیدشده در میدان مستهلک خواهد شد،هم زمانسرمایهگذار خارجی سود مورد توافق را از محلفروش 10 درصد دیگر از تولید نفت(گاز)میدانبرداشت خواهد کرد که میزان سود برداشتی(هم چون الگوی بیع متقابل)متناسب با میزانواقعی سرمایهگذاریهای انجام شده خواهد بودو رقم ثابت و معینی برای آن در قرارداد تعییننمیشود."