خلاصة:
این مقاله در واقع، گزارشی تحلیلی ـ تاریخی است از وضعیت حجاب در قبل و بعد از انقلاب اسلامی. از این رو، ابتدا نگاهی اجمالی خواهد داشت به وضعیت حجاب در قبل از انقلاب (سال های پایانی حکومت محمدرضا شاه) و تلاش رژیم پهلوی در نابودی حجاب. سپس ضمن تبیین مسئله انقلاب و حجاب، به ارائه شواهدی می پردازد مبنی بر اینکه یکی از دلایل مخالفت مردم با رژیم گذشته، مبارزه شاه با ارزش های ناب دینی، از جمله حجاب، بوده است. در ادامه، با اشاره به جریانات مخالفان حجاب بعد از انقلاب اسلامی، تلاش مخالفان خارجی در مبارزه با حجاب و به موازات آن، نقش جنگ را در پررنگ کردن حجاب و همراه با آن حضور گسترده زنان محجبه در صحنه های متنوع اجتماعی را به تصویر می کشد.
ملخص الجهاز:
مقدمه درباره تاریخ حجاب در ایران، از جمله مسئله کشف حجاب در دوره رضا شاه و نیز وضعیت حجاب در دوره پهلوی دوم، کتاب های بسیاری نوشته شده است، اما یکی از مباحثی که به دلایلی مغفول مانده، وضعیت حجاب بعد از انقلاب اسلامی است.
وضعیت پوشش زن ایرانی پیش از انقلاب اسلامی یکی از پدیده های بسیار مؤثر بر فرهنگ و آداب و رسوم مردم ایران مسئله کشف حجاب بود; مسئله ای که شاید بتوان آن را در نوع خود یک اقدام منحصر به فرد در تاریخ این کشور دانست که توسط رضا شاه بعد از دیدار از ترکیه اجرا شد.
برای مثال، در اوج درگیری های انقلاب (10 آبان 1357) خبرنگار روزنامه «گاردین» از حضرت امام درباره وضعیت آینده این دسته از زنان پرسید: «آیا ]زنان [قادر خواهند بود به طور آزادانه بین حجاب و لباس غربی حق انتخاب داشته باشند؟» حضرت امام با زیرکی تمام در جواب فرمودند: زنان در انتخاب فعالیت و سرنوشت و همچنین پوشش خود با رعایت موازینی آزادند و تجربه کنونی فعالیت های ضد رژیم شاه، نشان داده است که زنان بیش از پیش آزادی خود را در پوششی که اسلام می گوید یافته اند.
» (همان، ص 7) به این ترتیب، دوشنبه 21 اسفند بار دیگر گروهی از زنان در خیابان های تهران راهپیمایی کردند و عده ای هم پس از تجمع در دانشگاه تهران در حالی که تعدادی از مردها نیز آنها را همراهی می کردند، با سردادن شعارهایی علیه حجاب به سوی میدان آزادی و سازمان رادیو تلویزیون به راه افتادند.
(
, 
, 
)
