خلاصة:
هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شن درمانی برکاهش پرخاشگری دانش آموزان پسر ناشنوا 8-11 ساله شهر تهران بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پسر ناشنوا 8-11 سال شهر تهران و روش نمونه گیری از نوع در دسترس بود، بدین صورت که از بین مدارس ابتدایی پسرانه ناشنوا که در شهر تهران وجود داشت. مدرسه امام جعفر صادق (ع) انتخاب شد که بیشترین تعداد دانش آموز را داشت و از میان دانش آموزان این مدرسه با اجرای پرسشنامه سنجش پرخاشگری آخن باخ 24 دانش آموز که بالاترین نمره پرخاشگری را داشتند به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند که به صورت تصادفی 12 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود و از آمار توصیفی و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها و نتایج حاصل ازمقایسه نمره های پیش آزمون و پس آزمون دو گروه آزمایش و گواه، نشان دهنده تاثیرگذاری تکنیک شن درمانی بر کاهش پرخاشگری گروه آزمایش بود. و نتایج آماری نشان داد. که فرضیه تحقیق درسطح (P<0.005) معناداراست و تکنیک شن درمانی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان پسر ناشنوا موثر بود.
ملخص الجهاز:
"یوۀ اجرا در پژوهش حاضر از تکنیک شندرمانی برای کاهش پرخاشگری دانشآموزان پسر ناشنوااستفاده شده که در آن آزمودنیها با استفاده از اسباببازیها و اشیاء کوچک تصاویری را خلق،تکانهها و هیجانات پرخاشگرانه را درون جعبه شن تخلیه میکردند.
ستور العمل شندرمانی دستور العمل شندرمانی،راهنمایی کلی به منظور آگاهی دانشآموزان برای شروع بازی،چگونگی استفاده از وسایل بازی و نحوۀ بازی است که در ابتدای جلسه بدین صورت بیانمیشد«ما اینجا یک جعبه شن و تعدادی اسباببازیهای متفاوت داریم من از تو میخواهمکه با دقت به اسباببازیها نگاه کنی و با کمک آنها در این جعبه برای من یک تصویربسازی.
جدول 2:آمار توصیفی آزمون تحلیل کوواریانس (به تصویر صفحه مراجعه شود)نتایج جدول فوق نشان میدهد که میانگین پرخاشگری گروه کنترل از گروه کنترل از گروه آزمایش بیشتر استکه این نشاندهندۀ تأثیر شندرمانی بر گاهش میزان پرخاشگری دانشآموزان پسر ناشنوا است.
با توجه بهاینکه دانشآموزان ناشنوا برای برقراری ارتباط از روشهای غیر کلامی استفاده میکنند،لذا بهنظر میرسد یکی از تکنیکهای مناسب برای مشاوره و حل مشکلات این کودکان بازیدرمانی و از آن جمله شندرمانی است.
به عنوان یک تبیین کلی با توجه به اینکه دانشآموزان ناشنوا برای برقراری ارتباط ازروشهای غیر کلامی استفاده میکنند،به نظر میرسد تکنیک استفاده شده در این تحقیق بهعلت غیر کلامی و غیر مستقیم بودن برای حل مشکلات رفتاری به ویژه پرخاشگری در کودکانناشنوا تکنیکی مناسب است.
در تحقیق حاضر برخی محدودیتها شامل(تعداد کم نمونه در دسترس،فقان ابزار اندازهگیری خاص ناشنوایان،اجرا در پسران پرخاشگر ناشنوا شهر تهران،استفاده از مربی زبان اشاره)احتمالا تعمیمپذیری نتایج را محدود میکند که برای رفع آنها پیشنهادهایی ارائه میشود:بررسی تأثیر تکنیک شندرمانی بر کاهش اضطراب کودکان ناشنوا،بررسی تأثیر تکنیک شندرمانی بر افزایش عزت نفس کودکان ناشنوا،اجرای تکنیک مورد نظر توسط درمانگر مسلط بهزبان اشاره برای کاهش محدودیت تحقیق."