سه خاطره از آزاد مرد ایرانی مقالة

"شرح بزرگی‌های آن دانشمند فرزانه را باید بزرگان و استادانیچون دکتر ستوده،دکتر شفیعی کدکنی،دکتر اقتداری،دکتر هوشنگ دولت آبادی،دکتر ایرج پارسی نژاد و امثالایشان بنویسند تا ابعاد سترگ وجودی استاد افشار روشن‌ترشده،برای آیندگان به یادگار بماند که وقتی در نزدیکی قلهسر به فلک کشیده‌ای استاده باشیم و به درستی به بزرگی وشکوه آن پی نمی‌بریم و تنها با گذر زمان و دورترشدن از قله ونگرش دوباره می‌توانیم به بلندی و عظمت آن پی بریم. به نقل سه خاطره از ایشان بسنده می‌کنم: پس از آنکه استاد از آخرین سفر خود به آمریکا که همزمانبا بیماری و بستری شدنشان در آنجا بود به ایران بازگشتند،بهایشان تلفن زدم و جویای احوالشان شدم و پس از کسب اجازهاز ایشان به زیارتشان نایل آمدم و از تحلیل قوای بدنی ایشانیکه خوردم و ایشان ضمن شرح بیماری و نشان‌دادن مدارکپزشکی خود فرمودند که«چرا ناراحتی؟»عرض کردم:«نگرانشما هستم»فرمودند:«خیال می‌کنی جاودان هستیم؟»عرض کردم:«نمی‌گویم جاودان هستیم،هر چند معتقدم شماتوسط آثارتان همیشه ماندگارید."