بندگان خاص خدا درباره نابینایان کشور مقالة

"مراد من از تمهید این مقدمه آن بود که نابینایان کشور خود را عده معدودی ندانیم،بلکه تجسم آنرا داشته باشیم که قسمتی از جمعیت ما بحکم قهر طبیعت محکوم به زیست درجهان تاریک نابینائی‌اند،گو آنکه من خود بینش انسانی این روشندلان بصیر را از کوردلانآزمند این روزگاران بیشتر یافته‌ام. و هم از این«زبرمرد»سپاس دارم که وجودش ازهمان روزگاران که در شهر اراک در یک کوی میزیستیم و گاه«کتابخوان»او بودم مرا باینحقیقت رهنمون شد که تلاش همه روشندلان هر کدام در حد توانایی و استعداد و پرورشی کهیافته باشند،مطلقا«در صحنه«تلاش انسانی»است و خوشا بر آنانکه آن دیده فریبا و اغواکننده تجاوز بمرز«آزمندی»را ندارند!.. همان بازرگان رنجور آزمندی را که در چند سطر پیش مثال آوردم در نظر آوریدو اگر دست داد نگاهی هم بچهره درخشان و خوشرنگ و«امیدآفرین»این بزرگمرد بیندازید تا آثارمتضاد ظاهری تلاشهای آزمندانه مادی کوردلان و کوششهای بخردانه بینادلان را دریافته باشید آری در کشور ما بیش‌از 150 هزار انسانی وجود دارد که فقط چشم تجاوز از مرزانسانیت ندارند."