ملخص الجهاز:
"دولت هندوستان بلافاصله مقدار ده میلیون تن غله به ایناستان حمل نمود و از طرف دیگر چون اکثریت زارعین و روستائیاناین منطقه پیوسته خود را در معرض خطر قحطی میبینند لذا هرخانوادهای همیشه مقداری غله و برنج برای روز مبادا ذخیرهمینمایند بهمین علت و دو عامل مذکور در آغاز امر تاحدی باعث تخفیفبحران شد سال بعد مساله بوضع وخیمتری تجدید شد و این مرتبهاثرات قحطی در منطقه محدودی از ایالت بهار و بنگال غربی آشکار&%06911BOBG069-G% گردید،هرچند در نواحی مذکور نزول بارانهای اولیه تابستانبهبود محصول برنج را نوید میداد ولی در ماههای سپتامبر و اوکتبر(شهریور و مهر)حتی یک قطره باران نبارید،در عوض آفتابداغ و پرحرارت استوائی و وزش بادهای بلا انقطاع اراضی اینمنطقه را مانند تنور گرم و تفته ساخت: در طلیعه سال 1967 معلوم شد که مردم هندوستان رویهمرفته لا اقل به 92 میلیون تن غله احتیاج دارند تا بتوانند بزندگیخود ادامه دهند در صورتیکه مجموع کل برداشت محصول در آنسال از 75 میلیون تن تجاوز نمیکرد.
باید گفت که از مدتها پیش ایالات متحده آمریکا تحت عنوان«برنامه کمکهای غذائی هنگام صلح»مرتبا در مقابل روپیه بهندوستانمواد غذائی میفروخت و توانست رویهمرفته 8 میلیون تن غله بفرستدلیکن اشکال عمده در اینجا بود که در آغاز سال 1967 وضع غلاتخود این کشور نیز چندان تعریفی نداشت و سیل،خشکسالی و سرمابمحصولات آمریکا لطمه زده بود لذا اولیاء امور نمیدانستند برایمواجهه با قحطی بهار چقدر غله میتوانند از داخل آمریکا تهیهنمایند،لیکن بهرترتیبی بود در اسرع اوقات 6 میلیون تن غله تهیهو با کشتی بمقصد هند ارسال گردید در حالیکه این مقدار معادل(به تصویر صفحه مراجعه شود)کل محصول سالیانه آمریکا بود."