خلاصة:
روابط ایران با خانات ماوراء النهر همیشه بر خشم و خصومت نبوده،گاه برای حل مشکلات،سفرایی میان خانات و تهران در حال رفت و آمد بودند.مثلا ملک علی نامی از طرف محمد رحیم خان به تهران آمد؛وی حامل مکتوبی از محمد رحیم خان بود که در آن نامه ضمن برائت از اعمال خود،مسبب لشکرکشیهایش به خراسان را تحریک و اغوای خوانین خراسان قلمداد میکند(1/250)3.همزمان با او،علی رضا نامی از طرف حیدر توره فرمانروای بخارا به تهران آمد تا پس از توقف کوتاهی به بغداد و استانبول رفته و درباب منع بیع و شرای اسرای ایرانی شیعه مذهب،استفتاء طلب کند(1/.25).
ملخص الجهاز:
"و سال بعد میرزا رضا میزان آقاسی با فرستادهء الله قلی خان اوزبک خیوقی که آقا نیاز محرم نام داشت با چند رأس اسب پیشکشی به دربار اعلی آمد(منتظم ناصری 3/1651) سفارت محمد علی خان غفور در 1257 ق/1841 م ترکمانان محمد ولی خان برادرزادهء آصف الدوله حکمران خراسان را که به شکار مشغول بود به اسارت بردند.
مخدومقلی تاب مقاومت نیاورده به ماوراء النهر فرار کرده موضوع به تهران اعلام شد و از طرف محمد شاه تا روشن شدن وضعیت سفارت محمد علی خان غفور،موضوع به سکوت برگزار شد(2/767-768)دیری نپایید که الله قلی خان خوارزمی،محمد ولی خان را با اعزار تمام به ایران فرستاد(منتظم ناصری 3/1657) در 1258 ق/1842 م.
هدف از این سفارت ویژه،اضافه بر آزاد کردن دکتر ولف از زندان و رهایی یافتن او از مرگ، دو مأموریت دیگر نیز به عهدهء سفیر گذاشته شده بود: اول:گفتوگو درباب آزادی اسرای شیعی مذهب که در قلمرو امیر بخارا در اسارت بسر میبردند.
در زمان سلطنت محمد شاه قاجار،محمد ولی خان قاجار برادرزادهء آصف الدوله را ترکمانان به اسارت گرفتند و به دنبال درخواست دولت ایران برای استرداد محمد ولی خان،خان خوارزم، محمد ولی خان را همراه رسولی به دربار ایران فرستاد و در مقابل میرزا رضای میزان آقاسی به سفارت خوارزم رفت.
بخش سوم:بازگشت از خورزم(16 ذیقعده 1267 ق/12 سپتامبر 1851 م)و ورود به تهران(17 محرم 1268 ق/12 نوامبر 1851 م)شامل حوادث بین راه و مطالب دیگر و عزل میرزا تقی خان امیر کبیر در 20 محرم همان سال و تتمهای از پایان حیات محمد امین خان فرمانروای خوارزم(ص 93-147)."