سیاست فرهنگی: شرق شناسی، ماهیت و اعتبار مقالة

"،اما مهم‌ترین این شاخه‌ها اسلام‌شناسی یا مطالعات اسلامیاست که حجم بسیاری از مطالعات شرق‌شناسی را به خود اختصاص داده است و از مهم‌ترین قسمت‌های شرق‌شناسی نیز به شمار می‌آید. حتی در دورۀ رنسانس و به ادعای غرب دورۀ روشنگری،اگرچهاین نگاه منطقی‌تر شد و جانب انصاف را نگاه داشت،باز هم با انبوهی از آثار روبه‌روییم که سرشار از سخنان غیرمنطقی دربارۀ اسلام و تاریخ و تمدن آن است. این فعالیت‌ها به انبوهی از اغراض و کج‌فهمی‌ها گرفتار است که همین نکته ضرورت نقدآثار شرق‌شناسان را دوچندان می‌کند،اما نقد این متون نیازمند چند ابزار کارآمد و ضروری است؛نخست باید باز زبان متن‌های شرق‌شناسان آشنا بود تا بتوان آنها را نقد کرد؛دوم تسلط کامل بر حوزه‌ای که بناست در آنآثار شرق‌شناسان نقد شود امری است گریزناپذیر؛و سوم این است که نباید نگاهی دشمن‌ستیزانه نسبت به آثار شرق‌شناسان داشت؛زیرا چه بسا این نگاه را از انصاف دور کند و منتقد را به ورطۀ هولناک تعصب وغرض‌ورزی اندازد."