مبارز قدیمی حالا فقط کلیک می کند! مقالة

"گاهی هر دو شاد بودیم و هریکبه دلیلی و گاه به دلیلی هر دو بی‌حوصله اما درآن هر دو«گاه»زنده بودیم فکر می‌کردیم حرفمی‌زدیم. مثل زنده‌گی در سی روز ماه،سه،چهارروزی را پول داشتیم و بیست و چند روزیهم عزای بی‌پولی اما در همه این روزها،زندهبدیم و زنده‌گی می‌کردیم و در هیاهوی آن‌چهواقعیت می‌نمود پرسان،پرسان به دنبال حقیقتمی‌گشتیم. حالا اما«جمال»آن آدم سابق نیست،آدمیکه نشستن را به گردن گرفتن حقارت و استارتمی‌دانست مدت‌هاست که بر روی صندلی قفلشده و دنیای او به اندازه‌ی یک مانیتور 17 اینیچیکوچک شده است. حالا او تمام جهان را و آدم‌ها را باامیدها و ناامیدی‌هایشان با حقارت‌ها و غرورشانبا دروغ‌ها و راستی‌هایشان و شجاعت‌هایشانفقط بر روی صفحه رنگین مانیتور 17 اینچی‌اشمی‌بیند و فقط«کلیک»می‌کند. به آلبوم عکس‌هایش و بهدفتر شعرهای سوخت شده اما حتی گذشته را همبه شیوه امروز می‌بیند و باز کلیک می‌کند. او می‌خواهد دنیا را از پشت پنجره مانیتور17 اینچی‌اش با عشق و آزادی آشتی بدهد اما..."