ملخص الجهاز:
"تدوین دورهی تاریخی پس از پیامبر(ص)به حوادث پس از ایشانو خلافت مربوط میشود،این دورهی تاریخی با خبر سقیفهی بنی ساعده آغاز میشود ضمن آنکه پایان دوره نیز در زمان تألیف کتابتاریخی مشخص میشود که هر پایانی موقت است زیرا مورخاندیگر به آن میپردازند و هر کتاب تاریخی که اخبار گذشته را روایتمیکند،در جایگاه حقیقی خود در افق آینده قرار میگیرد.
(ص 60) مؤلف سپس بهطور تحلیلی بحثهای زمان و توالی زمانی را در آثارسیرهنویسان اولیه مورد مداقه قرار داده و در مطالب کتاب به اینامر اشاره کرده که مبتدا،مبعث و مغازی،اساسی برای دورهبندیسیرهها در نگارش آنها گشت،مؤلف با بررسی آثار اولیه پی به&%16634JTKG166G% زمانی میبرد که در این آثار به آن توجه شده است و آن زمان دینیاست؛چیزی که محور شکلدهی مطالب نوشتهها شده است.
نویسنده موضوعاتفوق را هرکدام یک دورهی زمانی میگیرد و در آثار مختلف بهتحلیل آنها اهتمام میورزد،در مورد بیعت پس از بررسی آثارمتقدم،از جمله تاریخ خلیفه بن خیاط،تاریخ طبری و تاریخ یعقوبیچنین نتیجه میگیرد که؛بیعت در زمینهی خبر بهویژه بیعت ابو بکرهمواره یک اصل سیاسی در تاریخ اسلام است،یعنی آنچه در آغاز«این امر»بدان اطلاق میشد فقط به دلیل جنبهی سیاسی آن نبودهاست،بلکه از آن برای دورهبندی تاریخی نیز استفاده شده است کهبه صورت کلی اذهان اسلامی را شکل بخشیده است.
در بخش بعدی این فصل دکتر رضوان سلیم رابطهی بین مذهببا تاریخ را مورد ارزیابی قرار میدهد و بر این باور است که تاریخمذهبگرایی،به نوعی با ایجاد شبهه ارتباط دارد و مورخان اصل واساس شبهه را برای نگارش تاریخ دین و مذهب به کار میگرفتهاند."