خلاصة:
احادیثی در مجامع روایی شیعه وجود دارد که هر قیامی قبل از انقلاب جهانی حضرت مهدی( را باطل و محکوم به شکست دانسته و رهبر آن را طاغوت و منحرف معرفی کرده و از پیروان ائمه( خواسته که با آن قیامها همراهی نکنند و در خانههای خود بنشینند تا نشانههای ظهور مانند خروج سفیانی نمایان شود.برخی با توجه به ظاهر این روایات و بدون بررسی و تحلیل آنها، زمینهسازی را نفی کردهاند و معتقد شدهاند که در عصر غیبت نباید علیه ظلم و طاغوت قیام کرد و باید درون خانه منتظر نشست تا هنگامی که خداوند متعال ظهور را محقق بدارد.این نوشتار پاسخی به این نظریه است و با بررسی دلالی، محتوای این روایات روشن میکند که این روایات ناظر به قیامهایی است که رهبر آن به جای دعوت به معصوم، قیامکنندگان را به خود دعوت میکند. به عبارت روشنتر رهبران آنها به جای دعوت به حاکمیت اهلبیت( خود را مطرح میکنند و دیگران را به انانیت و نفسانیت خود فرا میخوانند.همچنین منظور نفی قیام کسانی است که خود را مهدی موعود معرفی میکنند، مانند مهدی عباسی. اینگونه روایات شیعیان را از بیعت با اینگونه قیامها بر حذر داشتهاند و فرمودهاند: هرگاه نشانههایی همچون قیام سفیانی واقع شد، اهل انقلاب باشید و قبل از هرگونه قیام و نهضتی باید شرایط و مقدمات قیام فراهم باشد.
ملخص الجهاز:
"آیا با وجود احکام و مطالب دیگر اسلام و قرآن، میتوان روایات فوق را حمل بر معنایی که مخالفین انقلاب اسلامی ما میگویند نماییم و بگوییم در زمان غیبت امام زمان( هیچ نوع حرکت، قیام، مبارزه، دفاع، تشکیل حکومت و اجرای حدود جایز نیست و حتی قیام برای امر به معروف و نهی از منکر حرام است؟ آیا قرآن مجید نمیفرماید: (وإن طائفتان من المـؤمنین اقتتلوا فأصلحوا بینهما فإن بغت إحداهما علی الأخری فقاتلوا التی تبغی حتی تفیء إلی أمر اللـه فإن فاءت فأصلحوا بینهما بالعدل وأقسطوا إن اللـه یحب المـقسطین( 512 با اینکه در این آیة شریفه امر به مبارزه باغی شده است و اختصاص به زمان خاصی هم ندارد، چهطور میتوان گفت که سکون و سکوت مسلمانان برای همیشه در زمان غیبت سفارش شده است؟ 513 آذری قمی با توجه به آیات مهدوی، روایات نهی از قیام را اینگونه جواب میدهند: آیات متعددی در قرآن کریم، مربوط به وراثت زمین برای بندگان صالح خداوند متعال و به دست آمدن قدرت و تمکن برای مستضعفین از برای اجرای احکام الهی و ذلت طواغیت و مستکبرین موجود است و انقلاب حضرت مهدی( با گستردگی و عظمتی که دارد از مصادیق مسلم و مورد توجه این آیات به شمار میرود و ائمة معصومین( هم آیات مذکور را همینگونه تفسیر و تأویل فرمودهاند."