خلاصة:
در این تحقیق«بازخورد» 289 نفر از دانش آموزان عادی دبیرستانی نسبت به
همسالان معلول شدیدشان در دبیرستانهای تلفیقی شهرستان مشهد مورد بررسی قرار
گرفته است. برای انجام این پژوهش از «پرسشنامه ادراک دوستی دانش آموزان » استفاده
شده است. نتایج نشان دادهاند که دانش آموزان بدون معلولیت معتقدند: دوستی با
دانش آموزان دارای معلولیت شدید امکان پذیر است. همچنین آنها اظهار داشتهاند
که این دوستیها زمانی که دانش آموزان معلول به طور تمام وقت یا پاره وقت در
کلاسهای عادی جایگزین شدهاند، بیشتر خواهند شد. مهمترین مشکلات ناشی از
دوستی با افراد معلول را عدم اطلاغات کافی در مورد تواناییها و عدم تواناییهای
افراد معلول دانستهاند. به همین جهت اظهار داشتهاند که در برخورد با یک فرد معلول
نمیدانند برای او چه کاری میتوانند انجام دهند، لذا خواستار دریافت آموزش و
کسب اطلاعات در زمینة ار تباط متقابل با همسالان معلول شدیدشان بودهاند. در ضمن
دادهها بر اساس جنس نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتهاند.
ملخص الجهاز:
"جدول 8-بررسی تفاوت بازخورد دانشآموزان دختر و پسر در مورد اینکه چگونه والدین میتوانند دوستیها را تسهیل نمایند؟ (به تصویر صفحه مراجعه شود)در بررسی تفاوت بازخورد دختران و پسران نسبت به این خرده آزمون تفاوتمعناداری در چهار مقوله مشاهده شده است.
جدول 10-رابطه جنس و بازخورد آزمودنیها در مورد دلایلی که سبب دوستی آنها با دانشآموزاندارای معلولیت شدید میشود (به تصویر صفحه مراجعه شود)همانطور که جدول10 نشان میدهد در بررسی تفاوت بازخورد دختران و پسراننسبت به این خرده آزمون در مقولۀ دوستیها میتواند سرگرمی باشد تفاوت معناداری درسطح 0/007- p مشاهده شده است،که بیانگر این مطلب است که دختران به این&%00507YSRG005G% دوستیها کمتر بعنوان سرگرمی نگاه میکنند.
جدول 11-رابطه جنس و بازخورد آزمودنیها در مورد دلایلی که مانع ایجاد دوستی آنها بادانشآموزان دارای معلولیت شدید میشود (به تصویر صفحه مراجعه شود)براساس نتایج جدول 11،در بررسی تفاوت بازخورد دختران و پسران نسبت به اینخرده آزمون تفاوت معناداری در مقولههای زیر مشاهده شده است.
در مقایسه با نتایج حاصل ازتحقیقات«هندریکسن»و همکاران(1996)که دانشآموزان خود را به صورت افرادیمیدانند که میتوانند مسؤولیت اولیه را در مقابل بهبود رابطه دوستی بر عهده بگیرند،نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که دانشآموزان؛مشاوران راهنما،روانشناسانمدرسه و مددکاران اجتماعی را به لحاظ تخصص در امر اطلاعرسانی،و سازماندهی دردرجۀ اول مسؤولیت قرار دادهاند و نقش خود دانشآموزان را در مقامهای بعدیرتبهبندی کردهاند در این تحقیق دانشآموزان عادی به ایجاد فرصتها برای ارتباطاجتماعی،کار گروهی همراه با یک دانشآموز معلول و روشهای تدریس گروهی بهعنوان راهبردهای مهم در ایجاد دوستی تأکید ورزیدهاند که همانند یافتههای «هندریسکن»،«شکوهی یکتا»،«همیرنیتاپسکی»و«گیبل»(1996)است."