زهد ریایی و زهد ریا در شعر حافظ المتفرقات

"خاقانی شروانی،افضل الدین بدیل،(1384)،منشأت خاقانی،تصحیحمحمد روشن،چاپ دوم،تهران:دانشگاه تهران. طوسی،محمد بن محمود،(1387)،عجایب المخلوقات و غرایبالموجودات،تصحیح منوچهر ستوده،چاپ سوم،تهران:علمی و فرهنگی. قزوینی،زکریاء بن محمد،(بی‌تا)،عجایب المخلوقات و غرایبالموجودات،تصحیح نصر الله صبوحی،بی‌جا:بی‌نا. مجوسی اهوازی،علی بن عباس،(1388)،کامل الصناعه الطبیه،ترجمه‌ی سید محمد خالد غفاری،جلد دوم،تهران:مؤسسه مطالعاتاسلامی دانشگاه تهران-دانشگاه مک‌گیل. E} زهد ریایی و زهد ریا در شعر حافظ سید حسن امین *ریا در لغت به معنای نمایش و تظاهر فرد به برخورداریاز صفات نیک یا اشتغال به اعمال خبری‌ست که در واقع بهآن صفات متصف و به آن اعمال،مشغول نیست. «زهد ریا»(با ترکیب مضاف و مضاف الیه)را حافظ مکرربه کار برده است: {Sحافظ مکن ملامت رندان که در ازل#ما را خدا ز زهد ریا بی‌نیاز کنS}***{Sآتش زهد ریا خرمن دین خواهد سوخت#حافظ این خرقه‌ی پشمینه بینداز و بروS}***{Sز خانقاه به میخانه می‌رود حافظ#مگر ز مستی زهد ریا به هوش آیدS}*&%09415ZFHG094G%"