خلاصة:
دیدار با امام زمان و بحث درباره درستی داستان های نقل شده در این باره، از مباحث مهم مهدویت است که در قسمت آسیب شناسی مهدویت مطرح می شود. با توجه به آثار تربیتی فراوان مطالعه و بازگویی داستان های دیدار و ملاقات با امام زمان بر ذهن و روح افراد و بازخوردهای اجتماعی آن، برای پیش گیری از آثار سوء تربیتی که از ناحیه برخی حکایات نادرست و غیر واقعی در آحاد جامعه کم و بیش به وقوع می پیوندد، آموزش و ارائه ملاک هایی برای تشخیص درستی یا نادرستی این داستان ها، بایسته ای تربیتی به شمار می رود. این نوشتار نیز با هدف عرضه معیارهایی برای تشخیص درستی داستان های دیدار با امام زمان سامان یافته و تلاش نموده است تا با ارائه دوازده معیار صدق حکایات دیدار، در دو دسته کلی معیارها به اعتبار ناقل داستان و معیارها به اعتبار محتوای داستان، این رسالت را به انجام رسانده و از سوء استفاده فرصت طلبان عرصه مهدویت که خود عاملی برای تضعیف باورداشت به مهدویت و رواج خرافات در این زمینه است جلوگیری نماید.
ملخص الجهاز:
"اگر کسی بگوید چرا نشناختن ایشان در لحظه ملاقات را تنها به دیدار در بیداری محدود و مقید کرده و دو قسم دیگر، یعنی دیدار در حالت مکاشفه یا رؤیا را با وجود اطلاق دلیل، خارج نموده‌اید، خواهیم گفت: افزون بر توضیحات پیشین و به‌ویژه دقت در واژه «مشاهده» که رؤیت حسی را دربر می‌گیرد، به دو دلیل دیدار با امام زمان( حتی در صورت شناخت ایشان در عصر غیبت ممکن است: نخست آن‌که امیرالمؤمنین( فرمود: اللهم بلی لا تخلو الأرض من قائم لله بحجة إما ظاهرا مشهورا و إما خائفا مغمورا لئلا تبطل حجج الله و بیناته؛<EndNote No="405" Text=" نهج البلاغه، حکمت147.
علایم راستی یک داستان دیدار از حیث محتوا عبارتند از: <H3>الف) عدم دلالت نیابت خاص برای دیدارکننده</H3> از آن‌چه تا کنون به‌ویژه در باب مفهوم‌شناسی دیدار و نیز مقوله دیدار با امام زمان( از منظر روایات بیان نمودیم، دریافتیم عصر غیبت کبرا به استناد دلایل روایی، دوره‌ای است که سنت الهی و قانون کلی خداوند حکیم، بر عدم امکان فیض ملاقات و دیدار با امام دوازدهم قرار گرفته و این قانون تا زمان ظهور مبارک ایشان هم‌چنان در جامعه بشری جاری است؛ اما به مقتضای الطاف کریمانه حضرت و مصالح و حکمت بالغه ایشان، ممکن است در مواردی خاص توفیق دیدار آن وجود نورانی ـ البته به معنای عام دیدار ـ نصیب عده‌ای محدود شود تا مردم گرمای مهربانی ایشان را بهتر احساس کنند و در باور خویش به ایشان مصمم‌تر گردند."
(
, 
, 
)
