خلاصة:
هدف این مطالعه تبیین تفاوت "سبک دلبستگی بزرگسالان و ابعاد دلبستگی به خدا "در 389 نفر از دانشجویان دارای" جهت گیری مذهبی درونی و بیرونی" بوده است. جهت برگزیدن افراد مذهبی برای گروه نمونه از مقیاس جهت گیری مذهبی اسلامی (بهرامی، 1378) و برای تعیین نوع جهت گیری مذهبی آزمودنیها از مقیاس جهت گیریهای مذهبی درونی و بیرونی (فگین ،1963 )استفاده شده است. همچنین آزمودنیها پرسشنامه هایی در خصوص سبک دلبستگی بزرگسالان (هزن و شیور، 1987) و دلبستگی به خدا را (کرک پاتریک و روت، 2002) تکمیل کردند. داده های دریافتی بر اساس آزمون های t مستقل، ضریب همبستگی پیرسن و رگرسیون، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تحلیل نتایج نشان داد "دلبستگی ایمن " در دانشجویانی که دارای جهت گیری مذهبی درونی هستند بیش از دانشجویان دارای جهت گیری مذهبی بیرونی است به نحوی که دلبستگی ایمن بطور مستقیم و معنادار قدرت پیش بینی جهت گیری مذهبی درونی را دارا می باشد. سبک دلبستگی دوسوگرا درجهت گیری مذهبی بیرونی بطور معناداری بیش از گروهی است که جهت گیری مذهبی درونی دارند. اما از لحاظ دلبستگی اجتنابگر بین دو گروه مورد مقایسه تفاوت معنا داری مشاهده نشد. علاوه بر این، افرادی که جهت گیری مذهبی درونی دارند در مقایسه با افراد دارای جهت گیری مذهبی بیرونی در مقیاس دلبستگی به خدا اجتناب و اضطراب کمتری (دلبستگی ایمن) را گزارش داده اند؛ بعد "اضطراب دلبستگی به خدا " بطور معکوس و معنادار پیش بینی کننده جهت گیری مذهبی درونی و بعد "اجتناب دلبستگی به خدا" بطور مستقیم و معنا دار پیش بینی کننده جهت گیری مذهبی بیرونی می باشد.
ملخص الجهاز:
"مقایسۀ نتایج حاصل از دو روشدرمانگری،نشان دهندۀ تأثیر بیشتر روان درمانگری پویشی کوتاهمدت در بهبود نشانهها وترمیم روانی-اجتماعی و اثربخشی یکسان هردو روش درمانگری در نتایج آزمایشIB} (*)گروه روانشناسی دانشگاه تربیت مدرس (**)دانشکد وانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران (***)انستیتو روانپزشکی تهران {IBفرونشانی دگزامتازون و نارساکنش روی بارخوردها بود.
از زاویۀ دستیابی به معیارهای گزینشبیماران مناسب برای هریک از روشهای درمانگری،تنها یافتۀ قابل توجه این است کهروان درمانگری پویشی کوتاهمدت نیز،مانند دارو درمانگری،گزینۀ مناسب،برایبیمارانی است که نتایج بالایی در آزمایش فرونشانی دگزامتازون دارند.
پژوهشهای انجام شده در مورد تأثیر روان درمانگری پویشی کوتاهمدت بر برخی ازابعاد جسمانی،مبین اثربخشی آن هستند(قربانی،1378)،اما،در زمینۀ تأثیر این روش بروضعیت جسمانی بیماران افسرده و آزمایش فرونشانی دگزامتازون،پژوهشی یافت نشده است.
از سوی دیگر،نظر به اینکه،برتری آشکار هیچیک از شیوههای دیگر بر دارو درمانگریثابت نشده،از این روش برای مقایسۀ میزان اثربخشی روان درمانگری روان پویشی بر جنبههایعمقی و شناختی افسردگی مهاد،استفاده شده است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود)*برای بررسی«تأثیر روان درمانگری پویشی کوتاهمدت بر نارساکنشوری بازخوردها در بیمارانافسرده،در مقایسه با دارو درمانگری»تفاوت نتایج پیش آزمون و پس آزمون مقیاس نارساکنشیبازخوردها در دو گروه با استفاده از آزمون t مستقل مورد مقایسه قرار گرفت(جدول 1).
*برای بررسی«تأثیر روان درمانگری پویشی کوتاهمدت بر وضعیت جسمانی بیماران افسرده،درمحوز مغزی-هیپوتالامس-هیپوفیز-آدرنال،در مقایسه با دارو درمانگری»تفاوت نتایج پیش آزمونو پس آزمون آزمایش فرونشانی دگزامتازون در دو گروه استفاده از آزمون t مستقل مقایسه شد(جدول 2).
*در پاسخ به نکتۀ دوم،یعنی مسئله«بازگشت بیماری افسردگی»،فقدان تفاوت معنادار«روان درمانگری پویشی کوتاهمدت»و«دارو درمانگری»در نتایج«آزمایش فرونشانی دگزامتازون»(جدول2)،مبین این است که مشکلات مربوط به بازگشت اختلال افسردگی پس از درمان در نتایج اینپژوهش قابل بررسی نیست."